Analyse De ondergang van Mazzu bij Genk: te veel teruggegrepen naar wat hij kent (ook door samenstelling van de kern)

Philippe Clement zijn keuze voor Club Brugge werd daar ook door ingegeven. Clement wist dat met het wegvallen van de sleutelfiguren van het elftal er een lancune zou ontstaan die niet met één transferperiode op te lossen was.

De aard van het beestje

Door de wol geverfde spelers als Malinovskyi, Pozuelo en Trossard werden vervangen door jonge gasten als Nygren en Hagi. En laten we zeggen dat Hrosovsky tot nu toe geen speler is gebleken die de statistieken van Pozuelo of Malinovskyi gaat evenaren. 

Het succes van Clement was gebaseerd op balbezit. Op voetbal op de helft van de tegenstander. De verdediging kwam zelden onder druk te staan, terwijl een sterkhouder als Sébastien Dewaest nu mee verdrinkt en zelfs al eens op de bank is beland. 

Mazzu greep daarom terug naar zijn beproefde recept, naar wat hij kent: meer veiligheid inbouwen. De aard van het beestje. Maar daardoor wordt de aanval wat verwaarloosd. Met een - met alle respect - middenveld Hrosovsky-Berge-Heynen heb je zowat drie dezelfde profielen. Geen creativiteit en geen spelers die openingen gaan creëren. 

Kwaliteiten liggen niet in verdediging

Dan mag je met Samatta en Onuachu wel twee goeie aanvallers rondlopen hebben, de bal moet er ook geraken. Hoe groter de druk werd, hoe meer Mazzu de nadruk heeft gelegd op organisatie. Iets wat hem verder in de problemen heeft gebracht, want de overblijvers van het kampioenenjaar weten dat hun grootste kwaliteiten niet in de verdediging liggen. 

Zo is een Joakim Maehle een schim van zichzelf geworden. Junya Ito gleed vorig seizoen voorbij zijn tegenstanders, maar loopt zich nu te pletter. Berge zou de kar moeten trekken, maar staat zo laag en heeft amper aanspeelpunten voor zich dat hij mee ten onder gaat. Had Mazzu meer zijn flukse voetballers op het veld moeten zetten? Tja, dat is praat na de vaak.