Analyse Karim Belhocine bracht Charleroi geruisloos naar de vijfde plaats

Halfweg de competitie staan Charleroi op een knappe vijfde plaats met 25 punten. Met nog een match tegoed zijn dat er twee minder dan die andere verrassing, KV Mechelen, en de grote rivaal Standard. Dat heeft Sporting onder meer te danken aan de uitstekende vorm van de voorbije weken. Na de nederlaag tegen Anderlecht werd er niet meer verloren en pakte het 13 op 15: geen enkel ander team doet beter.

Geruisloos

Nochtans begonnen de Zebra's met een handicap aan het seizoen. Topspits Victor Osimhen - nu in topvorm bij Lille - kon dan wel voor veel geld verkocht worden, maar hij liet wel een grote leegte na. De Jamaicaan Nicholson kon die maar met mondjesmaat opvullen en na de transfer van Rezaei was het nog even wachten op diens beste vorm.

De manier waarop Charleroi zich in de top-6 heeft genesteld kunnen we toch wel geruisloos noemen. De match tegen Club werd uitgesteld en er waren de gelijke spelen thuis tegen Gent en op Standard. Tegen Genk en Antwerp werd er gewonnen, maar dat was gezien het vormpeil van beide teams geen grote verrassing.

Er was een echte uitschuiver en dat was de 0-3 tegen Sint-Truiden in eigen huis. Voorts moest Chareloi niet altijd ultradominant zijn om beslag te leggen op de drie punten. Dat bewees het zaterdag nog maar eens tegen Eupen.

Bij de aanstelling van Karim Belhocine werd er getwijfeld of hij wel de juiste man was om Felice Mazzu op te volgen, maar die twijfels heeft hij toch weggenomen. Zo was er onder meer een evenaring van het clubrecord uit 1992, waar er drie keer gewonnen werd zonder een goal te incasseren. Defensief (16 tegengoals) staat het als een huis bij de Carolo's, alleen moet de doelpuntenproductie (21 goals) nog wat opgekrikt worden. Gelukkig voor Belhocine lijkt de motor van Rezaei net op tijd aan te slaan.