Ondervoorzitter Beerschot haalt uit: "Supporter zijn zal binnenkort gepaard gaan met een handleiding: fans moeten moeder Teresa en Gandhi in één persoon zijn"

“Voetbalsupporter zijn zal binnenkort gepaard gaan met een handleiding”, schreef hij onder meer. “Misschien zelfs ook nog met een individueel contract waarbij er wordt ondertekend wat men mag zeggen of niet en met als bijlage een niet-limitatieve lijst met woorden die verbannen moeten worden. Strenger dan in de maatschappij. Strenger dan op sociale media, want daar mag alles.”

Lees de volledige brief hieronder

Zowel als advocaat, ondervoorzitter en supporter van een voetbalclub maak ik me zorgen. In deze tijd stapelen de contrasten zich op. Wie in een stadion een verkeerd woord, gebaar of eender wat doet dat door sommigen als maatschappelijk ongepast wordt beschouwd, word je stevig gestraft: de supporter met een maandenlang stadionverbod en de club met een geldboete, en dit allemaal onder het mom van het ideaalbeeld dat voetbal zo zuiver mogelijk moet zijn.

De supporter moet moeder Teresa en Gandhi in één persoon zijn. Spelers die daarentegen bewust penalty’s uitlokken, collega-voetballers een kaart proberen aan te smeren of doelbewust op het veld liggen te kronkelen ‘van de pijn’ om op die manier tijd te rekken worden nauwelijks gesanctioneerd of krijgen eerst een resem waarschuwingen vooraleer er een effectieve sanctie volgt. Een supporter die echter in een emotionele bui een handeling stelt of een woord uitschreeuwt, is uiteraard niet meer welkom. Zij moeten keihard gesanctioneerd worden.

Hoe komt het dat de slinger helemaal is doorgeslagen? Iemand die buiten een stadion naar dezelfde handelingen stelt of hetzelfde taalgebruik hanteert, wordt niet gesanctioneerd. Ik wil het zien gebeuren: een klacht bij de politie omdat iemand zijn middenvinger naar mij opsteekt of mij beledigt. Ik vrees dat men met moeite een PV zal willen opstellen, laat staan dat men hier iemand voor zou vervolgen. Of stel je voor dat onze volksvertegenwoordigers een parlementsverbod krijgen telkens wanneer ze een collega zouden beledigen of  kwetsen.

De bestaanswereld wordt dus opgesplitst: binnen het stadion of buiten het stadion. Supporter of burger. Emotionaliteit of vlakheid.

Ik denk dat de vervolgende instanties er nog eens aan moeten worden herinnerd dat voetbal in essentie een volkssport is. Een unieke sport waar mensen uit alle lagen van de bevolking zich verzamelen om hun club te ondersteunen. Vroeger had men nog de slogan “Voetbal: emotie”.

Dat deze volkstoelopen gepaard gaan met uitingen van hoogoplopende emoties en dito frustraties die eigen zijn aan de sport, is net de schoonheid van de voetbalsport. Het rauwe karakter van voetbal hoort erbij. Met “rauw” wordt overigens geen agressie, noch vijandigheid bedoeld. Rauw betekent ongecensureerd. Rauw betekent kunnen supporteren – misschien zelfs de tegenstander lichtjes uit evenwicht te kunnen brengen om zo als twaalfde man mee het spel te kunnen domineren. Rauw kan echt zijn. Onverbloemd, licht storend en enigszins provocatief.

Helaas mag dit niet meer. Voetbalsupporter zijn zal binnenkort gepaard gaan met een handleiding. Misschien zelfs ook nog met een individueel contract waarbij er wordt ondertekend wat men mag zeggen of niet en met als bijlage een niet-limitatieve lijst met woorden die verbannen moeten worden. Strenger dan in de maatschappij. Strenger dan op sociale media, want daar mag alles. Kortom: wie nog binnen wil in het stadion moet afgelikt en vooraanstaand zijn in alle aspecten. Eens men het stadion verlaat, mag men weer ongestraft elkaar uitschelden in het verkeer, kunnen we politici elkaar horen beledigen op de radio en kan men op sociale media zijn gal spuwen zonder beperkingen.

Neen, ik hou daar niet van. Ik zou het eerlijk gezegd liever andersom zien. Een stadion met emotie, passie, gevloek maar ook met de kenmerkende waardering, vriendschap, verbroedering en vooral ontspanning. Dit alles met respect. Respect kan ook betekenen dat men erkent dat eenieder supportert uit hart en ziel. Respect wil ook zeggen dat men iemands emoties respecteert, dat men erkent dat voetbal een emotioneel geladen spel is. Respect betekent ook dat men aanvaardt dat na het affluiten onmiddellijk alles wordt vergeven en vergeten. Respect betekent dat er in een stadion honderden verschillende meningen naast elkaar kunnen bestaan. Respect voor emotie en traditie.

De kloof tussen voetbalbond en supporters wordt groter en groter. Aan de ene kant is er geen rem op het verdienvermogen van de spelers en de vereiste uitstraling van het voetbal en daartegenover zit de supporter. De supporter zonder wie men het voetbal niet ten volle kan beleven. De supporter die zijn amusement in het spel vindt. De clubs die leven dankzij hun supporters. Zij zorgen voor de sfeer die de spelers tot een hoger niveau brengen. Zij maken het voetbal aantrekkelijk voor sponsors en investeerders. Zij zijn het cement tussen de bouwstenen van een club.

Wordt het dan stilaan geen tijd om die supporter te respecteren in zijn emotionaliteit en spelbeleving in plaats van hem genadeloos af te straffen bij het uiten van emoties. Vele mensen in dit land krijgen dagelijks veel meer verwijten naar het hoofd geslingerd, maar wee je gebeente als dat in een stadion gebeurt...