supportersclub "kustboys" (KV Oostende) schrijft open brief aan Marc Coucke: "Daar tekende je het doodsvonnis van uw weireldploegsje"

In het begin hadden de supporters nog veel vertrouwen in Coucke. "Toen je eind augustus 2013 hoofdaandeelhouder werd van je ‘weireldploegsje’, konden wij je niet dankbaar genoeg zijn. Op het hoogste niveau hadden we een geldschieter nodig en dan kwam u aan. We waren blij dat het géén Arabische sjeik of Russische oliemonarch was. Néé, onze nieuwe sterke man was een Belg én bovendien liet je ons geloven dat je óók een echte supporter was, net als ons. Het leek wel een match made in heaven", aldus de supportsclub in een open brief op haar website. 

In 2017 liep het echter fout. "Het tienjarenplan werd plots, “ik heb hier het plafond bereikt”. Als een donderslag bij heldere hemel kondigde je aan dat je Anderlecht had gekocht. We begrepen het niet. Waarom zou je ons in de steek laten als KVO ‘uw ‘weireldploegsje’ is?"

Het ging daarna even terug goed, maar bij een niet-correcte overname van de aandelen van Coucke naar Callant liep het volgens de supportersclub fout. "Daar tekende je eigenlijk het doodsvonnis van uw ‘weireldploegsje’, enkel en alleen omdat je zélf een nieuw, duurder speeltje wou."

Ze hopen dat Coucke alsnog met een oplossing kan komen. "We hopen dat je uw hart laat spreken en ten gronde meewerkt aan een oplossing voor deze situatie, zijnde het door de huurprijs van de tribune te laten dalen (of de tribune te verkopen). Je hebt het zelf gecreëerd en we denken dat je het niet op je geweten wil hebben dat KVO failliet gaat."

Lees hieronder de integrale brief:

Beste Mijnheer Coucke,
Beste Marc,

Toen je eind augustus 2013 hoofdaandeelhouder werd van je ‘weireldploegsje’, konden wij je niet dankbaar genoeg zijn. We waren weliswaar gestegen naar eerste klasse, maar het was al snel duidelijk dat we zonder geldschieter een vogel voor de kat waren op het hoogste niveau. Toen verscheen je op het toneel en trok Berrier, Canesin en Lukaku aan maar de sportieve trein was vertrokken. En wat ons, de supporters, zowaar nóg blijer maakte, was het feit dat onze nieuwe investeerder géén Arabische sjeik of Russische oliemonarch was. Néé, onze nieuwe sterke man was een Belg én bovendien liet je ons geloven dat je óók een echte supporter was, net als ons. Het leek wel een ‘match made in heaven’. De carnavaleske polonaises, schlagergezangen en ontslagen van trouwe clubmedewerkers namen we er dan maar bij, zolang u zich maar amuseerde bij uw ‘weireldploegsje’.

Sportief bestormden we de hemel. Twee keer op rij Play-off 1, de bekerfinale, een dubbele Europese confrontatie met Marseille, … allemaal zaken die we zonder jou wellicht nooit hadden gehaald. Dat je er veel geld tegen gooide en laat ons eerlijk zijn, megalomane transfers deed à la Proto en Lombaerts was geen probleem want u stond natuurlijk zélf borg voor de hoge onkosten die hiervoor werden gedaan. Maar je zou de ‘club van uw hart’ toch nooit verlaten? Per slot van rekening stond u op sommige wedstrijden zelfs in de spionkop. Je ‘bent één van ons’, zo titelde een KVO-magazine zelfs. Zo iemand zou de club nooit verlaten, toch? Althans niet binnen de tien jaar, dat heb je zelf duidelijk gesteld. KVO was minimaal een tienjarenplan.

Niets was minder waar. 20 december 2017, intussen een dikke twee jaar geleden, is een datum die we nooit zullen vergeten. Het tienjarenplan werd plots, “ik heb hier het plafond bereikt”. Als een donderslag bij heldere hemel kondigde je aan dat je Anderlecht had gekocht. Slik, het zou toch niet waar zijn? KVO is toch ‘uw ‘weireldploegsje’, waarom zou je dat dan in de steek laten? En wat zou er nu met KVO gebeuren?
Als de eerste ontgoocheling gezakt was, probeerden we deze ‘transfer’ toch te begrijpen. Jouw ‘grenzeloze’ ambities, jouw wil om altijd beter te doen, de ‘once in a lifetime’ opportuniteit om een topclub als Anderlecht te kopen; – hoeveel keer komt die opportuniteit er? Dát konden we met de beste wil van de wereld nog begrijpen. Bovenal was (ben) je een zakenman. Dat werd ons meteen duidelijk, zaken gaan voor sentiment. Fair enough, dat konden wij nog enigszins begrijpen. Maar dat je je diezelfde avond vervolgens meteen ‘outte’ als Anderlecht-man (uw social media profielen kleurden al meteen paars), nee dat konden wij met de beste wil van de wereld niét begrijpen.

Maar goed, je beklemtoonde wél dat je KVO in goede handen zou achterlaten. We quoteren letterlijk uit je Twitter-communicatie van toen naar de KVO-fans:

(c) Twitter - @CouckeMarc

Daarnaast zei je in de pers ook deze woorden: “Natuurlijk blijf ik KVO-fan en zal ik KV Oostende in goede handen doorgeven! Mooie toekomst voor beiden, elk op zijn (hoog) niveau.”

Ook deze woorden wilden we zeker geloven, waarom zou je dit ook niet doen? Maar de klok tikte razendsnel en je ‘moest’ van uw ‘weireldploegsje’ af, anders kon u Anderlecht niet kopen. Maar begin februari 2018 toverde u een wit konijn uit de hoed: verzekeraar Peter Callant. Dat (kwaliteits-)kranten als ‘De Tijd’ en ‘De Standaard’ meteen in de pen kropen en schreven dat deze overname financieel onmogelijk was, lieten wij het ene oor in en het andere uitgaan. Hoge bomen vangen veel wind, niet waar?

Alles leek goed te gaan onder mijnheer Peter Callant. OK, de sportieve hoogconjunctuur zou wellicht verleden tijd zijn, maar als Oostendenaars zijn wij al tevreden als we in eerste klasse spelen, niet? Méér zelfs, Peter Callant bracht zelfs een beetje het ‘oude’ KVO-DNA terug: hard werken, het truitje nat maken, een tikkeltje rebels met zin voor traditie – eindelijk de terugkeer naar de gele shirts, rode broeken, groene kousen – en leuke supportersinitiatieven.br
Sportief kenden we een overgangsseizoen met ups en downs, met als grootste ontgoocheling het missen van de bekerfinale. Maar vooral bleek al snel dat we bepaalde torenhoge lonen en kosten nog maar moeilijk konden dragen zonder je inbreng. Kosten die je zélf hebt gemaakt hier, met als bekendste voorbeeld het loon van Nicolas Lombaerts. Het ware eigenlijk fair geweest, had je Nicolas gewoon meegenomen naar Anderlecht. Maar nu bleven wij wél zitten met dit loon.

Wat meer is, amper één jaar na de overname zou ook blijken dat die (kwaliteits-)kranten tóch gewoon gelijk hadden. Peter Callant had niet de financiële middelen om KVO te kopen en maakte met jou een onderlinge deal waarbij je toch een stukje geld recupereerde. Lees: het optrekken van de tribunehuur van 800.000 euro naar 1,2 miljoen euro per jaar, de transfergelden van Musona en Milic die blijkbaar niet of nauwelijks betaald werden, transferschijven van Lukaku en Marusic die naar jou terug vloeiden in plaats van naar KVO. Allemaal zaken om te verdoezelen dat Peter Callant KVO niet kón betalen, maar waardoor je wél jouw ‘weireldploegsje’ in de problemen bracht. Er kwamen namelijk nauwelijks nog hoge opbrengsten binnen want die werden door jou geclaimd in het teken van de deal met Peter Callant. En laat ons duidelijk zijn, daar treft wellicht niet alleen jij schuld, maar evenzeer Peter Callant. En ja, diezelfde Peter Callant maakte nadien óók fouten – enkele dure, mislukte transfers, Canesin niet laten vertrekken voor veel geld naar AA Gent, … - dat kwam nog eens bovenop de eerste zware Coucke-erfenis. Over alle sponsors die je persoonlijk aanschreef en meenam naar Anderlecht zwijgen we dan nog.

Een negental maanden geleden nam Franck Dierckens over als voorzitter en konden we verder bestaan, maar de problemen op de langere termijn bleven wél.

En waar is alle miserie begonnen? Bij een niet-correcte overname van de aandelen van uzelf naar Peter Callant. Daar tekende je eigenlijk het doodsvonnis van uw ‘weireldploegsje’, enkel en alleen omdat je zélf een nieuw, duurder speeltje wou. ‘Ik ben één van hen’ klonk nooit eerder zo hol en was een harde kaakslag in gezicht van de echte supporters.

De voorbije weken werd alles op de spits gedreven in de pers. Dat zijn spelletjes waar wij als supporters niet aan deelnemen, maar wat ons wél tegen de borst stoot, is dat je zelfs jouw eigen (voormalige) supporters schoffeert. ‘Het was niet veilig op de tribune (jouw tribune) en je weigerde tijdens KVO – Anderlecht plaats te nemen in diezelfde tribune. Nochtans zou je toch moeten weten dat KVO-fans héél braaf zijn. Op – ochot – twee spandoeken en enkele (milde) gezangen na, gebeurde er die wedstrijd niets. Onze fans zouden nooit, maar dan ook nooit, iemand aanvallen. Dat je dan beweert dat het niet veilig is om plaats te nemen in de tribune, vinden wij – naast nonsens – onvoorstelbaar én flauw en stelt ons, supporters in een slecht daglicht.

Als je écht nog ergens diep van binnen een beetje een hart hebt voor uw ‘weireldploegsje’, dan hopen wij dat je dat hart laat spreken en ten gronde meewerkt aan een oplossing voor deze situatie, zijnde het door de exuberante huurprijs van de tribune te laten dalen (of de tribune te verkopen), zijnde het door enkele (zelf gecreëerde) schulden te laten vallen.
Het is nu eenmaal een situatie die je zélf hebt gecreëerd en wij hopen dan ook op uw rechtvaardigheidsgevoel om dit mee te helpen rechttrekken. Wij nemen aan dat je niet op uw geweten wil hebben dat KVO – de club die je (ooit?) in uw hart droeg – failliet gaat? Want in dat scenario zijn er totaal geen winnaars, alleen maar verliezers.

Intussen publiceerde je in naam van Anderlecht een ‘open brief’ aan jouw (nieuwe) supporters waarin je spreekt van een driejarenplan – minder lang dan tien jaar , hopelijk voor de paars-witte familie kom je dit plan wél na. Met onze ‘open brief’ willen wij je eraan helpen herinneren dat jouw vroegere supporters schrik hebben dat hun ‘wèreldploegsje’ failliet zou gaan. En dat is véél erger dan een dramatisch sportief seizoen.

Hoogachtend en met altijd sportieve én faire groen-rood-gele groeten,

Supportersfederatie Kustboys KV Oostende

Bron open brief: Kustboys.be