Waarom een clausule eigenlijk géén clausule is in coronatijden. Dit is hét addertje onder het gras

We geven enkele voorbeelden. William Dutoit bij KV Oostende, Nicolas Penneteau bij Sporting Charleroi, Marvin Baudry bij Zulte Waregem en ga zo maar door. Elk van bovengenoemde spelers beschikt over een aflopend contract. 

En in elk contract stond een eenzijdige optie. De club in kwestie kon het contract met een seizoen verlengen. Maar dat moet dan wel voor 31 maart gebeuren. In het andere geval is de speler vrij om met andere clubs te praten. 

Maar zo’n optie is momenteel géén optie voor de clubs. De regels rond die eenzijdige optie zijn opgenomen in de CAO. De clausule is de voorbije seizoenen heel populair, maar er zit een addertje onder het gras. 

Een club die zo’n optie licht gaat er automatisch mee akkoord dat de speler een loonsverhoging van twintig procent krijgt. En dat is net hét probleem. De coronacrisis zorgt bij een pak eersteklassers voor financiële onzekerheid. 

Berekend risico

En dus nemen de clubs een risico. Ze lichten de optie niet en gaan in de meeste gevallen achteraf met de speler rond de tafel zitten zitten. Al kan die speler in zo’n geval natuurlijk ook naar andere ploegen luisteren.