Premier League-speler schrijft anonieme brief: "Ik ben homo, maar toch ben ik nog niet klaar om dit te delen met de staf of mijn ploegmaats"

“Ik ben homo. Dat ik dit opschrijf in een brief is voor mij een grote stap”, schrijft hij. “Ik ben nog niet klaar om dit te delen met mijn team of trainer. Dat is zwaar. Ik deel een groot deel van mijn leven met deze gasten en als we op het veld staan zijn we een team. Maar toch, iets in mij maakt het onmogelijk om met hen te delen hoe ik me voel. Ik hoop dat ik dit ooit op een dag kan doen.”

Hoewel mijn hart me vaak vertelt dat ik het moet zeggen... Waarom zou ik het riskeren?

“Ik weet al sinds mijn negentiende dat ik homo ben. Hoe het voelt om op deze manier te moeten leven? Het kan soms een absolute nachtmerrie zijn. Het brengt steeds meer schade toe aan mijn mentale gezondheid. Ik voel me gevangen. Ik ben bang dat ik het alleen maar erger maak wanneer ik de waarheid onthul. Hoewel mijn hart me vaak vertelt dat ik het moet doen, denk ik bij mezelf: waarom zou ik het riskeren? Ik heb het geluk dat ik een goed salaris verdien. Ik heb een mooie auto, een kledingkast vol met dure kleren en ik kan alles kopen voor mijn familie en vrienden. Maar wat ik het meeste mis is gezelschap.”

"Vanwege het werk dat ik doe moet het vertrouwen extreem hoog zijn om een partner voor de lange termijn te hebben. Daarom vermijd ik relaties op dit moment. Ik hoop dat ik snel iemand leer kennen aan wie ik het vertrouwen kan geven. Ik denk dat de voetbalwereld nog niet klaar is voor een speler die uit de kast komt. Er moeten radicale veranderingen komen wanneer ik die stap zou durven wagen. De Professional Footballers Association zegt dat ze helpen om een speler te begeleiden bij zijn coming out. Ze zeggen ook dat ze steun bieden aan iedereen die dat nodig heeft. Maar dat is het hele punt. Wat ze juist moeten doen is iedereen die betrokken is in de voetbalwereld bijscholen. Dan gaat het om de fans, spelers, trainers, zaakwaarnemers en clubeigenaren.”

Er moeten radicale veranderingen komen wanneer ik die stap zou durven wagen

“Als ik de stap zou wagen dan wil ik weten of ik gesteund zou worden in iedere stap die ik zou zetten. Op dit moment voel ik dat niet zo. Ik zou willen dat ik niet op deze manier zou moeten leven. Maar de waarheid is dat er enorm veel vooroordelen zijn in de voetbalwereld. Ik heb ontelbare keren homofobische spreekkoren gehoord. Tijdens wedstrijden doet het me niks. Dan ben ik te gefocust op het voetballen. Het zijn juist de momenten waarop ik in het vliegtuig zit en ik de tijd heb om erover na te denken. Zoals het er nu naar uitziet is het mijn plan om door te spelen zolang ik kan, om vervolgens uit de kast te komen als ik gestopt ben.”