Eigen haard is goud waard: al deze Belgen kozen (door coronacrisis?) voor transfer naar eigen land - en er zullen er nog volgen

Dries Wuytens speelde vorig seizoen nog 22 wedstrijden voor het Israëlische Ness Ziona, maar de volgende jaargang zal hij doormaken bij Waasland-Beveren. En zo kiest de centrale verdediger na avonturen bij onder meer Willem II en Sparta voor een terugkeer naar zijn vaderland.

Hij is daarmee al lang niet meer de eerste, want er zijn nog heel wat spelers die de voorbije weken hun rug keerden en met oog op volgend seizoen een contract tekenden in de Belgische profcompetitie. De impact van de coronacrisis?

Bubbels

Sommige spelers hebben in ieder geval vrienden en familie moeten missen. Reizen werd moeilijker, de afstand werd zo letterlijk groter tussen hun eigen bubbel en die van hun naasten. En dat zet aan het denken, zoveel is duidelijk.

Geld is uiteraard altijd een factor in de carrière van een voetballer, maar ook (mentaal) welzijn is van belang. In die optiek is het - een mogelijke/waarschijnlijke tweede golf van de coronacrisis indachtig - zeker geen onlogische beslissing.

Het is zo ook in het vrouwennvoetbal: Davinia Vanmechelen koos specifiek voor Standard omdat ze een tweede keer zolang weg zijn van familie en vrienden niet wil, Heleen Jaques kwam na een avontuur in Italië naar Gent en ook Tessa Wullaert denkt aan België (en Anderlecht).

Lange lijst ... 

Maar in het mannenvoetbal is het evenzeer het geval: Birger Verstraete ruilde Duitsland in voor Antwerp, Cyriel Dessers komt terug in 'zijn' Limburg spelen voor KRC Genk, Jonathan Buatu is op weg naar STVV na een stint bij Rio Ave, Laurens De Bock koos na een Engels avontuur voor Zulte Waregem, Rocky Bushiri deed hetzelfde richting Mechelen, Guillaume Gillet kwam naar Charleroi, Jonathan Heris naar Eupen vanuit Hongarije, ...

Het lijstje is nu al lang en het ligt in de lijn der verwachtingen dat het de komende weken zeker nog wat langer kan en zal worden.