Charleroi pakt het maximum van de punten na winst tegen Antwerp

Krijgt Karim Belhocine niet wat te weinig appreciatie voor wat hij met Charleroi aan het doen is? Misschien iets te weinig flamboyant of te weinig grote uitspraken, maar nog meer dan Felice Mazzu heeft hij dit Charleroi een identiteit gegeven. De Carolo's spelen tegenwoordig met twee spitsen, maar de filosofie blijft altijd en overal hetzelfde: een blok en dan er razendsnel uitkomen.

Dat klinkt simpel, maar je moet de looplijnen van die aanvallende spelers maar eens analyseren. De 1-0 is daar een goeie gelegenheid voor. Balrecuperatie en dan ging het via Gholizadeh razendsnel vooruit. Rezaei maakte de tegenovergestelde loopbeweging en Morioka liet de bal slim lopen op weg naar de zestien zodat Nicholson het leer op de hoek van de zestien kreeg. Kappen en keihard binnenschieten. De opbouw was zelfs nog mooier dan de goal.

Een blok

En Antwerp? Dat kreeg geen voet aan de grond op Mambourg. Een afgeweken voorzet van gelegenheidslinksbuiten Juklerod, dat was het. En toen Verstraete na nog geen 25 minuten doorging op de enkel van Ilaihmaharita stonden ze zelfs met tien. Een onbegonnen zaak! Dit Charleroi ontwricht je niet.

Dat Refaelov geslachtofferd werd, zal ook wel niet goed gevallen zijn bij de Israëliër. Het werd een kaartenfestival in de gietende regen. Zes gele en een rode in de eerste helft. De tweede helft liet Charleroi Antwerp komen, rekenend op hun massief blok. En eruit komen op de counter natuurlijk.

Morioka, Rezaei en Nicholson lieten na om de wedstrijd helemaal af te maken. Maar Antwerp geraakte er niet meer door. Ilaihmaharita en Gillet voor Dessoleil, Busi en Willems... Da 's een stevige organisatie hoor! Op de counter maakte Nicholson het uiteindelijk dan toch af: 2-0. Op de tonen van een schreeuwende Belhocine pakt Charleroi uit met een perfecte start. Chapeau!