Opinie Waarom de groepsfase van de Europa League geen vergiftigd geschenk is voor Charleroi

Als Charleroi verliest van Partizan Belgrado is het Europese avontuur meteen voorbij. De ploeg zou zich dan volledig op de Jupiler Pro League kunnen focussen en wie weet wel de titel. Bovendien zou hun kern zou te klein zijn voor Europees voetbal. Maar waarom zouden ze zich niet vol op dat Europese verhaal storten?

Te kleine kern?

Als Charleroi straks de poulefase speelt is hun kern wel erg krap. Het klopt inderdaad dat niet elke positie dubbel bezet is en er wordt ook stevig aan kwaliteit ingeboet als er pakweg vijf basisspelers onbeschikbaar zijn.

Maar dit kan ook een sein zijn voor Mehdi Bayat om een inspanning te doen op de transfermarkt. De vierde voorronde wordt betwist op 1 oktober en de mercato sluit pas op 4 oktober middernacht. Je kan een speler al wat makkelijker overhalen met Europees voetbal in de aanbieding.

Bovendien moet er toch nog een spaarpot zijn in het Stade de Pays de Charleroi? Denk maar aan de transfers van Nurio en Osimhen. Die laatste bracht ook nog een vette kluif op toen Lille hem verkocht aan Napoli. Deze zomer werd er nauwelijks een cent uitgegeven, dus waarom de kern niet wat breder maken?

Titelambitie

Na de 18 op 18 wordt er in het 'Zwarte Land' -al dan niet luidop- toch al gedroomd van een titel. Zouden die ambities geen flinke knauw krijgen als er straks nog enkele Europese verplaatsingen bijkomen?

Een Europese midweek kan inderdaad puntenverlies in de competitie betekenen, maar dat is een effect op de relatief korte termijn. Charleroi is nu toch al even een stabiele club in de Belgische subtop, maar zette daar nog geen Europese poulefase tegenover. Dat Europese toneel zou goed van pas kunnen komen om het verschil met de Belgische top wat kleiner te maken.

Daar heb je een ding voor nodig: kapitaal. In tegenstelling tot Club Brugge, Genk of Gent  kan Charleroi niet elk jaar tientallen miljoenen innen voor uitgaande transfers. Maar wie weet hoeveel miljoenen extra de Carolo's hadden kunnen vangen als Osimhen, Benavente en Mata eerst indruk hadden gemaakt op het Europese toneel.

Stel je maar eens voor dat Kayembe, Golizadeh, Nicholson of Ilaimaharitra straks de pannen van het dak spelen in de groepsfase tegen pakweg Arsenal, Roma of Lille. Ze zijn plots een paar miljoen euro meer waard en dan heb je kapitaal waarmee je niet een eenmalige gooi kan doen naar de titel, maar waarmee je een vaste klant kan worden in play-off 1.

Dus de Europa League vergeten en alles op die ene titel zetten, wetende dat het nog érg vroeg is in het seizoen en dat de concurrentie moordend is, zou dus getuigen van een gebrek aan een visie op lange termijn. Waarom een 'once in a lifetime' gooi doen naar de titel terwijl de mogelijkheid bestaat om jaar na jaar dichter tegen de top aan te sluipen?