Analyse Hoe Belhocine bij leider Charleroi van systeem veranderde, ondanks goede resultaten

Karim Belhocine speelde vorig seizoen, maar ook in het begin van de huidige jaargang steevast in een 4-2-3-1. De Carolo's dwongen in dit syseem Europees voetbal af en begonnen perfect aan het huidige seizoen, al miste het de groepsfase van de Europa League op een haar na. Enigszins verbazend koos Belhocine er toch voor om deze veldbezetting overboord te gooien.

4-4-2

Sinds enkele weken grijpt Belhocine bij de Carolo's terug naar een klassieke 4-4-2, waarbij de snelle omschakeling cruciaal is. Morioka is de man van de ideeën, terwijl Gholizadeh en Fall spitsen Rezaei en Nicholson moeten bedienen.

Hierdoor leek Guillaume Gillet, die afgelopen zomer terugkeerde uit Frankrijk, zijn plekje op het middenveld kwijt te raken. De ervaren ex-international kan na het vertrek van Busi naar Parma echter ook fungeren als rechtsachter, waar hij in de weegschaal zal liggen met Jules Van Cleemput.

Twee cultspitsen

Dat twee spitsen in de spelerskern te weinig waren, werd dan ook snel duidelijk. Belhocine klopte bij Bayat aan en kreeg op de slotdag van de mercato de gewenste versterkingen. Qua cultgehalte kunnen Berahino en Teodorczyck zeker tellen, maar ook sportief gezien zijn dit twee jongens met een meer dan aardige staat van dienst.

Zondag gaat Charleroi alvast op bezoek bij Racing Genk, dat onlangs zijn tweespitsensysteem definitief vaarwel leek te zeggen. Wellicht doen de Carolo's dat met Nicholson en Rezaei in de frontlinie. Al wordt het uitkijken wie het vaste spitsenduo van Charleroi wordt én, minstens even belangrijk, hoe Belhocine ze allemaal tevreden zal houden, nu Charleroi naast zes Europese wedstrijden greep.