Interview Alessandro Ciranni gaat zondag op bezoek bij club waar hij opgroeide: "Zou eer zijn om ooit weer voor Racing Genk uit te komen"

Alessandro, jullie laatste wedstrijd dateert alweer van 18 oktober. Hoe hard kriebelt het?

“Je merkt aan alles dat iedereen er ontzettend veel zin in heeft. Ook ikzelf heb heel veel honger om er weer in te vliegen.”

De vraag is dan: met welke fysieke paraatheid stappen jullie zondag het veld op? Jullie werden ontzettend hard geteisterd door het coronavirus.

“We hebben nooit stilgezeten. Ook in quarantaine volgden we, voor zover dat ging uiteraard, een individueel programma. We kregen via Zoom ook tactische sessies. Bij ons kwam het virus in golven, waardoor veel spelers wel gewoon hebben kunnen blijven trainen op het veld. Sinds vorige week zijn we weer volledig, want iedereen testte negatief. Persoonlijk voel ik mezelf fysiek erg sterk, we hebben veel zware en intensieve trainingen achter de rug. Al blijft het nu de vraag hoe we dat gaan omzetten naar de wedstrijden.”

Jorge Simao nam onlangs over van Fernando Da Cruz. Een wedstrijd coachen deed hij vooralsnog niet. Welke indruk maakt de man op jou?

“Ik heb een heel goed gevoel bij hem. Hij heeft heel veel charisma en uitstraling, en is ook erg dominant. Hij heeft de groep goed in handen en heeft een bepaalde visie voor ogen. Onze speelstijl is vergelijkbaar met vorig seizoen: agressiever, meer druk naar voren toe en zelf initiatief tonen. Dat zou ons beter moeten liggen.”

Jullie kaapten een punt weg op bezoek bij Antwerp en Anderlecht, maar kregen vooral erg veel kritiek omwille van jullie defensieve aanpak. Met 3 op 27 leverde dat echter weinig punten op.

“Het klopt inderdaad dat we wel wat kritiek te verduren kregen, maar dat hoort erbij. Laat ons zelf het heft maar in handen nemen, we staan niet in de positie dat we iets te verliezen hebben.”

Dwaalt het degradatiespook al rond in de kleedkamer?

“Nee, het is nog veel te vroeg om stress te hebben daarvoor. Het positieve voor ons is nu dat er tien wedstrijden aankomen op amper zes weken tijd. Alles kan dus heel snel veranderen. Hoe vaker je verliest, hoe dichter die eerste zege komt... Wel, onze honger wordt steeds groter.”

Zondag trekken jullie naar Racing Genk, dat met twaalf op twaalf aan een serieuze opmars bezig is.

“Ik heb hen de laatste weken vaak zien spelen. Het begon toch echt te draaien onder Jess Thorup. Het spel is niet altijd top, maar de resultaten zijn er. Het wordt hoe dan ook een serieuze uitdaging voor ons, zeker omdat we niet weten hoe Van den Brom het zal aanpakken. Ikzelf ga er van genieten om in de Luminus Arena te mogen voetballen. Dat er geen fans zijn, zou wel eens in ons voordeel kunnen spelen.”

Voor jou persoonlijk belooft het een speciale match te worden?

“Zeker! Ik ben een geboren en getogen Genkenaar. Ik voetbalde voor Racing Genk vanaf mijn zesde. Onder Ferrera en McCleish mocht ik al eens proeven van de A-kern. Peter Maes liet me zelfs een keertje op de bank zitten, tegen KV Oostende. Het werd echter duidelijk dat ik niet onmiddellijk een kans ging krijgen, waardoor ik op mijn negentiende vertrok naar Nederland. Maar dat deed ik in de beste verstandhouding, hoor. Genk is nog steeds de club van mijn hart, ik heb nog blauw bloed (lacht). Genk heeft mij als jeugdspeler alle kansen gegeven en daar ben ik de club erg erkentelijk voor.

De transfer van Joakim Maehle naar Olympique Marseille ging in extremis niet door. De Deen liet echter al weten dat hij weldra wil vertrekken in de Luminus Arena. Maak jij je op voor een eventuele terugkeer?

“Daar ben ik op dit moment echt niet mee bezig. Ik ben aanvoerder van Moeskroen, en ik ben blij dat ik deze groep op sleeptouw mag nemen. Al zal ik natuurlijk niet ontkennen dat het een eer zou zijn om weer voor Racing Genk uit te komen.”

Tot slot: juichen of niet?

“Haha, daar heb ik nog niet over nagedacht, eerlijk gezegd. Dat zullen we dan wel zien. Het is niet zo dat ik vaak scoor. Maar wie weet, via een vrije trap of zo.”

Veel succes alvast!