Aster Vranckx is niet de eerste die 'tussenstap G5' overslaat: waarom en welke groeibriljanten meteen naar het buitenland gaan

KV Mechelen doet niet voor het eerst een goede transferzaak. Eerder wist het ook al Kaboré en Bandé te slijten aan respectievelijk Manchester City en Ajax, nu is er ook de transfer van Aster Vranckx naar het Duitse Wolfsburg.

Drie keer een speler die van een ploeg in België die niet tot de G5 behoort meteen de overstap naar het buitenland maakt. Geen Anderlecht of Club Brugge als 'tussenstap', maar meteen de grote stap naar het buitenland.

België is toch een opleidingscompetitie geworden? Dat klopt, maar voor de topclubs valt er vaak niet al te veel winst meer te maken op spelers als Vranckx. Jonge talenten zijn steeds meer waard, als ze bij een Belgische topclub niet meteen doorbreken is de marge op de transfersom eerder klein.

Daarom zie je steeds vaker dat de Belgische topclubs naast eigen jeugd inzetten op talenten uit het buitenland. Genk vindt zijn pareltjes in Scandinavië en Oost-Europa, Gent ging al vaker vissen in de Trencin-vijver, Club Brugge heeft veel en goede scouts zitten in Zuid-Amerika, ... 

Voorbeelden genoeg

En aan uitgaande zijde is Vranckx niet de eerste, en hij zal ook niet de laatste zijn, die meteen een stap hoger mikt. Terem Moffi trok van Kortrijk niet naar de Belgische top - dat hem ook graag wilde. Neen: het werd meteen de Ligue 1 (Lorient).

Maxime Busi trok van Charleroi naar Parma, Victor Osimhen van Charleroi naar Lille (en vandaar snel naar Napoli), Tomiyasu van STVV ook al naar Parma en zo verder. De buitenlandse opleidingsclubs zijn zo stilaan aan belang aan het winnen, België wordt een ander soort transitland.