Over de (on)zin van de Gouden Schoen: "Zou iemand als Dennis Praet nog veel Belgisch voetbal kijken?"

Eerlijk: kent u de man op de foto? Steve De Ridder is het duidelijk niet. Ook gokken op Asamoah, Nazon, Suzuki of Lee  is overbodig. De man in kwestie is Liberato Cacace, de 20-jarige Nieuw-Zeelander die wekelijks de linkerflank afdweilt bij de Kanaries.

Wel, Liberato Cacace kreeg drie punten achter zijn naam in de verkiezing van de Gouden Schoen.Om u een idee te geven: dat zijn er twee meer dan Noa Lang en eentje meer dan Lukas Nmecha.

Met drie punten doet Cacace even goed als Dessoleil, Haroun, Diatta, Yaremchuk en Sowah. Niet dat we Cacace willen afdoen als een prutser. STVV telde vorige zomer 1.2 miljoen neer voor de international van Nieuw-Zeeland. Hij groeide in no time uit tot basispion bij de Kanaries en miste in dertien wedstrijden nog geen minuut. Een goede aankoop van STVV, zonder meer! Maar behoort hij tot het kransje van beste voetballers dat ons land rijk is?

Wie stemt?

Daarmee komen we bij de aloude discussie: wat is de zin of onzin van de Gouden Schoen? Het zijn journalisten, coaches, refs, ex-winnaars en andere prominenten uit de voetbalwereld die hun top drie mogen doorgeven. Zou iemand als Dennis Praet wekelijks enkele matchen uit de JPL meepikken om zo zijn stembiljet consciëntieus te kunnen invullen? We durven het te betwijfelen.

Profvoetballer van het jaar

Vandaar dat in de voetbalwereld doorgaans meer waarde wordt gehecht aan de trofee van Profvoetballer van het Jaar. Daar zijn het de voetballers zelf die stemmen wie de beste speler van de Belgische velden is. Collega's, die onze competitie vanop de eerste rij volgen en aan den lijve kunnen ondervinden hoe goed iemand al dan niet is.

Ook het feit dat de Gouden Schoen naar de beste voetballer van een kalenderjaar zoekt, blijft een vreemd gegeven. Spelers komen, spelers gaan... De Profvoetballer van het Jaar wordt verkozen op basis van één volledig seizoen.