Jordan Lukaku over het mentale aspect van profvoetbal: "Supporters zien enkel de glamour"

In een interview met Sport/Voetbalmagazine doet Jordan Lukaku zijn boekje open over de mentale belasting die hij, net als alle anderen, als profvoetballer moet verwerken. 

Blessures

Doorheen zijn carrière kende Lukaku wel behoorlijk wat blessureleed. Die revalidatieperiodes waren voor hem een constant gevecht tegen zichzelf:  "Het alleen zijn, stoorde mij niet. Want behalve die paar uur op de club was ik de rest van de dag ook op mezelf. Ik vond het vooral lastig dat ik zoveel tegenslag heb gehad en dat mijn revalidatieperiodes zo lang hebben geduurd. Eerst was er die ontsteking aan mijn twee patellapezen en daarna werd ik overvallen door een kraakbeenletsel aan de rechterknie."

Wanneer er gevraagd werd naar de mentale belasting dat die voortdurende strijd tegen blessures met zich meebracht gaat de Antwerp-verdediger dieper op het onderwerp in.  "Je moet in het algemeen sterk staan op mentaal vlak om voetballer te worden... Ik weet niet of veel mensen het zouden willen doen, mochten ze weten wat wij allemaal meemaken", vertelt de ex-Rode Duivel.

Kritiek

"Supporters zien enkel de glamour, maar wij moeten veel opofferen om dit leven te kunnen leiden. Worden gewone mensen uitgescholden na een slechte dag op het werk? Nee, maar wij moeten het gescheld er wel bijnemen. Wij verdienen zoveel meer dan een gemiddelde werknemer dat iedereen ons blijkbaar zomaar mag uitkafferen via anonieme accounts op sociale media", gaat Lukaku verder. 

Nochtans zou je toch denken dat de hoge lonen van de profvoetballers die pijn toch enigszins kan verzachten?

De Antwerp-verdediger gaat niet akkoord: "Nee. Waarom zijn er veel rijke mensen die depressief zijn en zelfmoord plegen? Van geld ga je je niet lekker in je vel voelen. Vroeger hadden we niets en was het leven misschien iets moeilijker, maar mijn relaties met andere mensen waren tenminste authentiek. En geld brengt ook verantwoordelijkheden met zich mee waar je zelf niet om gevraagd hebt", klinkt het bij de jongere broer van Romelu Lukaku.

De kritiek van de fans zal echter altijd blijven bestaan en is iets waar je als profvoetballer mee moet leren omgaan. Ieder doet dat op zijn eigen manier en zo ook Lukaku: "Het kan mij geen bal schelen. Mij stoort het vooral dat jonge voetballers zoals ik een voorbeeldfunctie moeten vervullen in een samenleving waar normaal gezien niemand opkijkt naar iemand van 25 jaar. En aan de andere kant beschouwen ze ons als domme mensen. Is dat niet vreemd?"