Interview Tom Saintfiet droomt van een avontuur in de Jupiler Pro League: "In België zijn er trainers aan de slag zonder Pro License. In andere landen kan dat niet."

Je maakte je trainerscarrière voor een groot deel in Afrika, hoe is dat gekomen?

"Ten eerste deed ik dat uit noodzaak. In het begin van mijn carrière heb ik op de Faeröereilanden, in Duitsland, Nederland, Finland en Qatar gewerkt. Ik had dus al wat buitenlandse ervaring op verschillende gebieden. Ik heb in mijn carrière altijd twee ambities gehad. Een daarvan was bondscoach worden, de andere was in de Belgische hoogste afdeling coachen. De ambitie om bondscoach te worden in Europa was niet reëel. Zo was de Afrikaanse keuze de eenvoudigste. Ik was ook zeer blij toen ik op mijn 35ste in 2008 die kans kreeg in Namibië. Eens die eerste kans kwam en de resultaten ook volgden, kwamen er natuurlijk meer aanbiedingen. Ik kreeg ook de reputatie van iemand die het Afrikaanse voetbal kent. Zo bleef ik in dat circuit. Ookal heb ik op vier continenten gewerkt, als je zes landen traint in Afrika steekt dat er natuurlijk bovenuit."

Ik heb in mijn carrière altijd twee ambities gehad. Een daarvan was bondscoach worden, de andere was in de Belgische hoogste afdeling coachen.

Dit seizoen zijn er in de Jupiler Pro League al redelijk wat trainerswissels doorgevoerd, is er een club naar jou komen polsen?

"Neen, dit seizoen niet. In het verleden heb ik eens rond de tafel gezeten met Cercle Brugge. Mijn naam is ook enkele keren gevallen bij Waasland-Beveren, Beerschot en Oostende. Er is dit jaar wel heel even contact geweest met Beerschot, maar niets concreet. Dat blijft natuurlijk wel een hiaat op mijn CV op dit moment. Ik ben heel tevreden bij Gambia en wil hun op de korte termijn ook zeker niet verlaten, maar het blijft wel een doel om ooit in België iets neer te zetten."

"Toen ik in het begin in België wou werken had ik de UEFA Pro License niet en toen was dat een probleem. Daarna zeiden ze dat ik te weinig ervaring had. Nu heb ik een heleboel ervaring en hoop ik om op het hoogste niveau aan de slag te kunnen. Het blijft vreten aan mij dat ik dit nog niet kunnen doen heb. Zeker als je zit dat er in België onbekende buitenlandse trainers aangesteld worden. Er zijn nu ook een aantal trainers in België aan de slag zonder Pro License. In andere landen kan dat niet, maar in België natuurlijk wel. Je gaat ook enkel naar een dokter die zijn diploma heeft. Een buschauffeur mag nog heel goed kunnen rijden, als hij geen rijbewijs heeft mag hij gewoon niet de baan op."

Zijn er ook nadelen verbonden aan het trainerschap  in zoveel verschillende landen?

"De nadelen zijn minimaal. Ik heb overal waar ik in de wereld gewerkt heb fijne ervaringen kunnen opdoen. Ik vind het verrijkend als mens, maar ook als trainer om in vreemde culturen te kunnen werken. Wat mij wel voor altijd zal bijblijven is toen dat ik in Zimbabwe was na twee weken al moest wegvluchten, nog voor ik er ooit een wedstrijd gecoacht had. Ik kreeg er zogezegd geen werkvergunning, maar dan twee jaar later bleek dat ze betrokken waren met matchfixing. Ze zullen toen doorgehad hebben dat ik niet de gepaste trainer was waarmee ze konden matchfixen. Het is frustrerend om op korte termijn je job te verliezen omdat andere mensen zo een slechte intenties hebben.”

Als we je nog één ding zouden mogen wensen voor de rest van je carrière, wat zou dat dan zijn?

"Ik heb niet echt een club waar ik van droom om er ooit trainer te zijn. Op dit moment is Gambia mijn favoriete ploeg. Wat wel bovenaan mijn wishlist staat is als bondscoach naar een WK gaan. Dat mag met Gambia zijn, dat mag met Nigeria zijn, dat mag met België zijn, het maakt me allemaal niet echt uit. De kans om ooit naar een WK te mogen gaan is de grote motivatie om het bondscoachschap te blijven doen.”

“Als clubtrainer zou ik ooit eens in Europa willen werken, het liefst in België. Dan maakt het niet uit welke club dat in de hoogste afdeling is. Als ik de kans ooit krijd ligt het aan mij om te bewijzen dat ik een goede trainer ben. “