Louis Bostyn is vaste waarde in de goal, maar wou vorige zomer vertrekken

Derde doelman, een weinig benijdenswaardige positie. “Zeker toen ik op training een hoog niveau haalde en toch derde keeper bleef”, zegt Bostyn aan Sport/Voetbalmagazine. “'Wat moet ik nog meer doen?' Waarop mijn vrouw telkens zei: 'Je gaat morgen weer trainen zoals altijd, met volle goesting.' En dat was ook zo. Ik heb elke dag het beste van mezelf gegeven. Met het idee: ik mag er niet met mijn pet naar gooien, morgen krijg ik misschien wél een kans.”

In de zomer van 2020 leek er geen beterschap in zicht. “Tijdens de lockdown was ik, als volbloedsporter, hard blijven trainen: fietsen, lopen... Fysiek heel scherp. Gebrand om me te tonen, om te spélen. Ik wist dat ik het kon. Maar toen bleek dat ik opnieuw derde doelman zou zijn, tot de schedelbreuk van Sammy. Weliswaar niet zó verrassend, want het was de voortzetting van het hele vorige seizoen. Niettemin was ik aanvankelijk kwaad, ja. Al heb ik niet om uitleg gevraagd.”

Een vertrek was heel nabij. “Andere eersteklassers hadden immers concrete interesse. Een definitieve transfer, of een uitleenbeurt, dat maakte me niet uit, zolang ik maar kon spelen. De club heeft toen het been stijf gehouden. En kijk, ze hebben gelijk gehad. Niets of niemand kan mij nu uit mijn lood slaan. Ik focus alleen op de volgende match, want ik heb geleerd dat het in het voetbal héél rap kan keren.”