Alexander Blessin geeft zijn tactische geheimen prijs: "Ik heb heel graag de bal"

Blessin legt met plezier uit hoe zijn filosofie in elkaar steekt. “Het gaat altijd om het scheppen van ruimte”, zegt Alexander Blessin aan Sport/Voetbalmagazine. “Toen ik bij Leipzig kwam, sloten we op training de hoeken van het veld af. Daar moesten we niet zijn, want als je vanuit die zone voorzet, zegt de keeper merci. Van daaruit kun je geen kansen creëren en dus schrapten we die zone op training.”

Al werkt dat natuurlijk niet altijd, want tegenstanders spelen daarop in. “Maar als de tegenstander met drie centrale verdedigers en twee verdedigende middenvelders speelt, dan is het moeilijk om ruimte te vinden in de centrale zone. Dus moet je die structuur omgooien of eromheen spelen om kansen te creëren. Je moet de ruimte weten te benutten die de tegenstander je geeft.”

Blessins manier van spelen doet niet meteen aan een heel offensieve trainer denken, maar daar heeft hij een uitleg voor. “Voor ons is het de volgende stap om nog meer op ons gemak te zijn aan de bal. De eerste stap is zien hoe men reageert en hoe men speelt bij balverlies. Je gelooft me misschien niet, maar ik heb wel graag de bal. Ik ben een grote basketbalfan en mijn idool is Michael Jordan. Hij zei altijd dat hij zo'n goede verdediger is geworden omdat hij de bal zo snel mogelijk wou veroveren om te kunnen aanvallen.”

Want balbezit hebben is ook niet alles. “Wanneer je de bal hebt, zijn er twee situaties. De eerste is wanneer het energielevel nog hoog is. Dan moet je heel snel spelen, de seconden benutten dat de tegenstander uit de organisatie is, want wie de bal heeft loopt altijd een beetje uit de organisatie. De tweede situatie doet zich voor na dertig of veertig minuten, wanneer vermoeidheid de kop opsteekt. Dan moet je zien te recupereren in balbezit, daarvan gebruikmaken om energie terug te winnen. Dan kom je uit bij tikitaka. Want tikitaka is gewoon een manier om uit te rusten, om op adem te komen voor de volgende stormloop.”