Johan Walem had nog een andere job op het oog in plaats van vrouwen van Anderlecht

Walem stopte de samenwerking met de nationale ploeg van Cyprus weg na een onderling akkoord. “Het deed pijn dat ik moest vertrekken terwijl we net een geweldig mooi plan hadden uitgetekend voor de volgende vier of vijf jaar”, zegt Walem aan Sport/Voetbalmagazine. “De kern van de nationale ploeg had ik compleet vernieuwd, waarbij spelers van zestien en zeventien jaar werden geïntegreerd.”

Voor de stopzetting had Walem zijn redenen. “Het was super interessant, maar ik kon niet langer blijven. Mijn zoon ging terug naar zijn mama, nadien ging ook mijn vriendin weg. Ik kwijnde weg, verloor zeven of acht kilo. Plus de opsluitingen voor drie maanden. Daar betekent dat dat je je huis niet mag verlaten, tenzij je toelating hebt van de overheid.”

Uiteindelijk kwam de druppel toch op sportief vlak. “De klik kwam na een meningsverschil met een paar mensen van de voetbalbond over de organisatie van oefenwedstrijden. Mijn besluit voor een terugkeer was al min of meer genomen. Je kunt alles denken te hebben, met de zon en een geweldig contract, maar wanneer je gezondheid en je hersenen niet langer volgen, wordt het onmogelijk. Ik moest me kunnen herbronnen in België.”

Naast Anderlecht ambieerde Walem ook een job bij de nationale ploeg. “Ik informeerde voorzitter Mehdi Bayat en bondscoach Roberto Martínez dat ik zou terugkeren. Dat gebeurde nog voor ik officieel ontslag nam. Ze wisten dat ik beschikbaar zou zijn en we hielden contact. Maar ik belde ze ook niet elke drie dagen. Ik stel mezelf die vraag niet. Ik ben zo blij dat ik voor Anderlecht tekende.”