Standard- KRC Genk: 1-4

Doelpunten: 1' Pierre 1-0, 20' Ban 1-1, 55' Gudjonsson 1-2, 75' Runje (eigen doelpunt) 1-3, 82' Hasi 1-4.

Opstelling Standard: Runje, Brocken, Van Buyten, Ciobotariu, Dimas, Pierre, Wuillot, Ernst, Selymes (46' Lukunku, 58' Blay), Mornar, Goossens (69' El Yamani). Coach: Tomislav Ivic.

Opstelling KRC Genk: Brockhauser, Hendrikx, Delbroek, Kimoni, Vangronsveld, Hasi (88' Olivieri), Skoko, Origi, Gudjonsson, Daerden, Ban (65' Horvath). Coach: Johan Boskamp.

KRC Genk, dat een jaar eerder haar eerste landstitel uit de geschiedenis binnenhaalde, kende een erg moeilijk seizoen. Het greep naast de vetpotten van de Champions League, in de voorronde bleek laagvlieger Maribor te sterk. Jos Heyligen kreeg de motor niet op toerental, opvolger Johan Boskamp evenmin. De fusieploeg eindigde op een teleurstellende achtste plaats. Verrassend genoeg liep het in het bekertoernooi stukken beter. Wij spraken met Besnik Hasi en Marc Hendrikx, protagonisten van toen.

Besnik Hasi: "De eerste helft van het seizoen was nog vrij behoorlijk. Boskamp kwam, maar het werkte niet. Zijn vrouw was toen erg ziek, iets wat we toen nog niet wisten. Hij koos voor een systeem met vier mensen achterin en dat pakte echt niet goed uit. Vreemd genoeg liep het in de beker wél goed."

Marc Hendrikx: "Pff, dat was echt geen leuk seizoen. Ik denk echt dat we die bekerfinale gehaald hebben, omdat we van twee jaar eerder (bekerwinst na 4-0 tegen Club Brugge, nvdr.) wisten wat ons te wachten zou staan. Met succes, zo bleek."

De match

De aanstaande transfer van Besnik Hasi naar Anderlecht gaf nog een extra pigment aan de finale. "Het was al een tijdje bekend dat ik zou vertrekken. Het was een erg moeilijke keuze voor mij, want ik zal nooit vergeten wat de supporters allemaal voor mij gedaan hebben. Die emoties maakten de beslissing zwaar. Gedurende die negentig minuten had ik maar een doel: die beker winnen, zodat ik Genk kon verlaten met Europees voetbal."

De wedstrijd kon nauwelijks slechter beginnen, want na een minuut voetballen frommelde Frédéric Pierre de openingstreffer tegen de touwen. "Dat maakte de opdracht helemaal aartsmoeilijk. Zeker omdat bij Standard Tomislav Ivic, die eigenlijk technisch directeur was, plots op de bank zat. Met die vroege voorsprong kon Ivic zijn geliefkoosde spel spelen: Inzakken en op de counter speculeren. Er zat ook heel veel lengte in hun ploeg... Allemaal torens, ik moest altijd maar omhoog kijken", grapt Hasi.

De fusieploeg boog de achterstand om in een voorsprong. "We bleven enorm rustig in balbezit, herinner ik me. We speelden die dag wellicht onze beste wedstrijd van ons seizoen. De gelijkmaker van Zoran Ban gaf ons een enorme boost."

Het slotakkoord kwam er tien minuten voor tijd. Uitgerekend Besnik Hasi deponeerde in zijn laatste minuten in het Genk-shirt een vrije trap in de winkelhaak. "Ja, dat was de kers op de taart. Vroeger eiste Strupar de vrije trappen op. Skoko? (lacht) Die was nog jong, die had nog niet veel te zeggen toen", geeft Hasi toe. "Geloof het of niet, maar ik zei tegen de ref dat die vrije trap raak zou zijn. Hij moest erom lachen, maar Piraux is wel mijn truitje komen vragen na afloop."

Vlak voor het einde volgde nog een emotioneel moment. Johan Boskamp haalde Besnik Hasi naar de kant. Zittend op de schouders van enkele ploegmaats nam Hasi de applausvervanging in ontvangst. "Kippenvel, nog steeds. Domenico Olivieiri zat toen op de bank, dat was al moeilijk. Samen met hem en jongens als Vangronsveld.... wij hebben alles samen meegemaakt. Tweede klasse, de titel, de beker... Zo'n afscheid van de club en supporters die zoveel voor je gedaan hebben, daar teken je voor. De vreselijke klap van Bossie in mijn nek moest ik er maar bijnemen", knipoogt Besnik Hasi.

Feestgedruis

Wat volgde, was haast een kopie van twee jaar eerder: één groot Limburgs volksfeest. "We hebben heel even met de spelersvrouwen in het hotel gefeest, waarna we toch snel naar Genk vertrokken zijn", haalt Hasi herinneringen op. "Ik weet nog goed hoe we op de autosnelweg alleen maar bussen met Genk-fans tegenkwamen. Ik geloof nooit dat er zelfs nog maar één bus in Limburg beschikbaar was die dag. Ach, het was fantastisch. De supporters hadden vanalles in petto voor ons."

Voor Marc Hendrikx werd het de tweede bekertriomf. Maar wennen doet het nooit. "We wisten dat die match ons seizoen kleur moest geven. Daar moest alles voor wijken. Net als twee jaar eerder plooiden we niet. Het was een hele volksverhuizing van Limburg naar Brussel en weer terug. En ja, natuurlijk zijn we weer in de fontein beland tijdens het vieren (lacht)."