Analyse CIJFER VAN DE WEEK: 3, 9, 15, 20, 40, 688 en 'bijna ontelbaar': de lottocijfers van een prachtcarrière

Deze week komen we graag nog even terug op de carrière van een icoon: Olivier Deschacht. En hoe kunnen we dat beter doen dan met een aantal cijfers.

3

Tenzij we er Begonia Lochristi en AA Gent als jeugdclubs zouden bijrekenen, heeft Olivier Deschacht maar bij drie clubs gespeeld in zijn carrière.

Het leeuwendeel daarvan bij Anderlecht, daarna ook nog even bij Sporting Lokeren om uiteindelijk zijn carrière nu on hold te zetten na twee seizoenen Zulte Waregem.

9

Het palmares van Olivier Deschacht is er eentje met toch wel wat adelbrieven. Heel lang bij Anderlecht spelen kan natuurlijk helpen, maar toch.

Een Beker van België, maar vooral: liefst negen keer werd King Oli kampioen van ons land. Weinigen deden het hem na, nog minder mensen zullen het hem ongetwijfeld nadoen in een tijd waarin de trek naar het buitenland steeds sneller komt.

15

Doorheen zijn carrière pakte Olivier Deschacht vijf keer rood, maar hij scoorde ook vijftien doelpunten als prof.

Voor een centrale verdediger zijn er dat uiteraard niet te veel, maar toch: elke keer als hij scoorde wist hij écht niet wat doen en ging hij maar wat als een gekke gaan rondlopen.

20

Olivier Deschacht verzamelde doorheen zijn carrière liefst 20 caps bij de Belgische nationale ploeg. Dat is zeker geen slecht cijfer.

Als Rode Duivel zag hij generaties komen en gaan en was hij ook getuige van hoe de gouden generatie tot stand is gekomen.

40

Veertig(!) wedstrijden in de poulefase van de Champions League. Wie doet het de 40-jarige krijger na in ons land?

Weinigen, en dat is niet meer dan logsich. Jaar in jaar uit was Deschacht zelden geblesseerd en altijd paraat en klaar voor de strijd.

688

Het maakte dat hij in totaal afklokt op liefst 688 wedstrijden als prof. Ook op dat gebied zijn er in ons land weinigen die beter doen.

Het was alles samen dan ook een prachtige carrière die Deschacht heeft bij elkaar gevoetbald. Het aantal linksachters dat hij uit de ploeg hield bij Anderlecht doorheen de jaren is net als het aantal keren dat hij wapperde met zijn armen op het veld quasi ontelbaar. Maar de krijger bleef wel altijd trouw aan zichzelf. En dat is ook een kwaliteit.