Analyse Anderlecht heeft een offensief probleem: ander systeem lijkt deze kern meer op het lijf geschreven, maar...

Waar ligt het probleem dan? Eerst en vooral zijn er geen oorlogmakers vooraan bij Anderlecht. Zirkzee heeft zoveel talent, maar tegen Antwerp werd weer duidelijk dat hij aarzelt om zijn lijf in de strijd te smijten. Hij wordt zo veel te makkelijk van de bal gezet. Kouamé heeft dat iets meer, maar tegen een krachtpatser als Seck of een krijger als De Laet kan hij zich ook niet meten. De lichte brigade - Ait El Hadj en Verschaeren - die er achter loopt, is ook niet meteen gemaakt om het duel aan te gaan.

Anderlecht moet het hebben van techniek en snelheid vooraan

Anderlecht heeft het moeilijk tegen fysiek sterke verdedigers. Kijk maar naar de twee wedstrijden tegen Vitesse of de duels tegen Gent en Genk. Matchen waarin amper kansen werden gecreëerd. Daar is ook geen pasklare oplossing voor. Paars-wit moet het van zijn snelheid en techniek hebben. Als ze die twee zaken verwaarlozen, wordt het heel moeilijk.

"We weigerden de risicovolle passes te geven", zei Vincent Kompany gisteren. Daar heeft hij een punt. Verschaeren en El Hadj kozen veel te vaak voor de risicoloze oplossing, terwijl van hen de openingen verwacht worden. En Olsson? Tja, we hadden het er gisteren nog over met alle journalisten. Da's de meest risicoloze voetballer die er rondloopt. 

Blijft over Zirkzee. Maar die ligt blijkbaar niet in de bovenste schuif, want hij werd gisteren weer als eerste gewisseld. Nochtans lijkt een duo Zirkzee-Raman de meest complementaire combinatie. Ook Raman - de enige niet gehuurde aanvaller - zit meer op de bank dan hem lief is. Daar gaat ook de snelheid. Die kan je brengen met Amuzu, maar da's voor doel dan weer een ramp.

Een ander systeem lijkt deze kern meer op het lijf geschreven

De vraag is of de 4-2-2-2 wel de beste opstelling is voor deze groep. Refaelov haalt bijlange niet zijn beste rendement als hij telkens naar links moet uitwijken. Gomez, die het meeste kwaliteit kan brengen, moet veelal van te ver komen. En de spitsen krijgen te weinig steun. Een 3-5-2 lijkt meer op het lijf geschreven van deze kern. Dat gevoel hebben ook meerdere spelers.

Maar daar dienen zich dan weer twee andere problemen aan. Eén: een derde centrale verdediger, want Magallan blijkt niet meteen die betrouwbare rustbrenger. Twee: dan is er geen plaats meer voor jongens als El Hadj en Verschaeren, die op termijn toch de clubkas moeten spijzen. 't Is een dilemma dat Kompany snel zal moeten oplossen, want nu begint ook de trouwe aanhang het wat beu te worden.