Hoe Mogi Bayat de voetbalwereld bedotte: schriftvervalsing, sjoemelen met transfersommen en retrocommissies

Mogi Bayat was en is bij heel wat clubs geliefd omdat hij er bijvoorbeeld vaak in slaagt om overbodige spelers van de hand te doen, daar waar dat voor andere makelaars onmogelijk blijft. Alleen zijn de methoden die hij daarvoor gebruikt vaak onethisch en zelfs illegaal.

Zo stelt HNB dat Bayat meermaals documenten heeft laten vervalsen om een transfer te vergemakkelijken. Zo liet hij verschillende keren documenten opmaken dat een speler interlands zou hebben gespeeld. Dat was het geval voor de transfer van Kalu naar Bordeaux (2018) en van Lukebakio naar Toulouse 2015).

Daarnaast zette Bayat op regelmatige basis een foutieve transfersom op de officiële documenten. Bij een percentage op de doorverkoop passeert een oude club immers langs de kassa. Door de (officiële) transfersom te verlagen, werd een deel van de inkomsten voor die clubs door de neus geboord. 

Net als bij Dejan Veljkovic het geval was, zijn ook retrocommissies Mogi Bayat niet vreemd. Zo gaf Mogi Bayat een retrocommissie terug aan zijn broer Mehdi, naar aanleiding van de transfer van Lukebakio van Charleroi naar Watford. Het zou gaan om een luxehorloge van 55.000 euro. HNB maakt ook gewag van een fictieve bemiddelingsopdracht in de overgang van Diatta naar Club Brugge. Bayat zou daarvoor 275.000 euro hebben ontvangen in drie schijven.