Anderlecht won van Charleroi en staat zo weer in de top vier
Foto: © photonews
Gent liet punten liggen tegen Cercle Brugge en bij Anderlecht wisten ze wat hen te doen stond. Winnen was een must tegen Charleroi en dat deden ze ook. Kouamé in de eerste helft en Zirkzee in de tweede zetten hen weer in de top vier. De Mexican Wave ging zelfs door het stadion.
Je voelde de elektriciteit in het stadion. Bij Anderlecht hadden ze - ondanks dat Kompany een bubbel wou creëren - allemaal met spanning de ontknoping van Cercle-Gent gevolgd. Ze wisten dus wat hen te doen stond: winst betekende dat ze in de laatste wedstrijd tegen Kortrijk hun lot in eigen handen hadden.
Slappe Koffi
Zelden een ploeg zo zien domineren als Anderlecht in het eerste halfuur tegen Charleroi. Het was gewoon eenrichtingsvoetbal. Charleroi kwam amper aan de bal, maar toch had de thuisploeg de hulp van doelman Hervé Koffi nodig om te scoren. De nationale doelman van Burkina Faso loste een verloren voorzet. Maar dan nog had het heel wat voeten in de aarde om te scoren.
Kouamé moest na wat onhandig geklungel breed leggen op Verschaeren. Die kwam ook niet tot een schot en legde weer breed op... Kouamé. Uiteindelijk maakte de Ivoriaan het dan wel af. Maar Anderlecht heeft zoveel nodig om een goal te maken. Ook Yari Verschaeren, die twee 100 procent kansen kreeg aangeboden. Zo één van die jongens die wel een spitsentrainer als Luc Nilis had kunnen gebruiken.
Blessure Verschaeren
Maar Verschaeren speelde de eerste helft ook niet uit. Ineens greep hij naar de lies en zijn wedstrijd was over. Weer een tegenvaller voor Anderlecht, dat met Ashimeru ook al een sleutelspeler mist. Anouar Ait El Hadj mocht zo nog eens een dik uur opdraven.
Maar het was weer het spitsenkoppel dat voor verlossing zorgde. Olsson - net daarvoor ontsnapt aan een rode kaart - tackelde de bal in de voeten van Kouamé. Die ging ermee aan de haal en bediende net op tijd zijn spitsbroeder. Zirkzee jaste het leer in de verste hoek. Heel mooi afgewerkt en Anderlecht op rozen.
Dat is dan meestal het moment waarna ze achteruit zakken en zichzelf nog in de problemen brengen. Niet deze keer. Ze bleven georganiseerd voetballen en gingen snel vooruit wanneer het kon. Gomez kon zo zijn statistieken nog wat opdrijven met een assist voor Amuzu. En Murillo deed ook zijn duit in het zakje. Anderlecht zit in een zetel. Om het met een cliché te zeggen: nog één finale.