Stijf van de zenuwen, maar Anderlecht haalt het weeral dankzij zijn spitsen in bloedstollende partij

De zenuwen moeten er toch ingeslagen zijn bij Anderlecht. Of was Kortrijk zo goed? Feit was dat Anderlecht geen al te beste eerste helft speelde. De foute inspeelpasses waren niet bij te houden. Het spel ging te traag. De pressing van KVK was heel goed. Anderlecht speelde met de daver op het lijf. Nooit goed in een beslissende match.

Anderlecht met last van de zenuwen

Messaoudi teisterde de verdediging van paars-wit met zijn rushes. Er was bijna geen houden aan. Gomez en Hoedt hadden er hun handen mee vol. Toen hij ook nog eens over het been ging van Hoedt was er eerst twijfel, maar na tussenkomst van de VAR gaf ref Boterberg toch een penalty. Sainsbury schoot rustig in de hoek waar Van Crombrugge niet lag.

Lang kon de thuisploeg daar niet van genieten, want Zirkzee rondde de enige goeie aanval van de eerste helft af. Voor de rest was het huilen met de pet op voor de bezoekers. Murillo, Kouamé, Refaelov,... worstelden allemaal met de bal. Ait El Hadj kon ook zijn aanspraak op een basisplaats niet verantwoorden. Wat moet je dan doen, Kompany zijnde? Bij de rust toch al rekenen op Amuzu en Raman of het toch nog even aanzien?

Spanning troef

Het werd het tweede. Maar het moest beter, want Gent stond op voorsprong intussen. Beterschap was er niet meteen merkbaar, maar dan was er die ene uitbraak van Kouamé. Niemand begreep waarom hij de bal nog achteruit legde toen hij zijn verdediger uitkapte, maar achteraf bleek het de juiste beslissing. Ait El Hadj, tot dan onzichtbaar, knalde - in twee keer en via een Kortrijks lichaam - de bal tegen de netten.

En vijf minuten later stond het 1-3. Ongelooflijk, want het waren tot dan de enige kansen die ze kregen. Maar Zirkzee tackelde de bal in de voeten van Kouamé. Die omspeelde debuterend doelman Maxim Deman voor de 1-3. Maar Kortrijk deed weer iets terug: Reynolds troefde Murillo af en scoorde de 2-3. Wat een spanning.

Gomez moest er geblesseerd af, Kompany bracht ineens Arnstad in de ploeg... Het was zo'n wedstrijd die nog alle kanten uit kon. Het was zwoegen, vechten, knokken, lopen... maar toch haalden ze het. Maar niet zonder een paar jaar van Kompany zijn leven af te pitsen. En van de meeste Anderlecht-fans.

​