Ritchie De Laet ging de afgelopen maanden door een hel: "Je wil je wel honderd procent geven, maar het gaat niet en je weet niet waarom"

"En dat was dus de échte oorzaak waarom ik zo weinig energie had, heel snel en continu vermoeid was, waarom ik zoveel supplementen nodig had om te functioneren, waarom m'n bloedwaarden niet goed waren…”

Het had een grote impact op zijn leven. "Plotse krampen, dringend en heel vaak naar het toilet moeten... Ik heb het wellicht al van mijn achttien jaar. Ik heb nooit geweten dat het een naam had, dat het iets chronisch was. Ik dacht gewoon dat ik verkeerd in mekaar gestoken was of verkeerd at of te veel bier of zo dronk. (lacht) Het is een ziekte die komt en gaat. De ene periode is het er, dan weer even niet, dan weer wel. Soms in heel lichte vorm, soms heel hevig.”

Maar de laatste tijd begon het zijn carrière te bedreigen. "Het is nooit zo erg geweest als de afgelopen maanden. Het kwam echt tot een punt waarbij het allemaal te veel werd, in het voetbal én in het dagelijks leven. Je wil je wel honderd procent geven, maar het gaat niet en je weet niet waarom. Om zot van te worden. Er waren dagen dat ik tien tot vijftien keer per dag naar het toilet moest. Langer dan twintig minuten in de auto zitten: ik durfde dat niet. De grootste afstand die ik durfde afleggen, was die van Zoersel naar de Bosuil en terug. Niets meer. Gewoon uit angst dat ik naar het toilet zou moeten gaan."