KV Kortrijk verliest in eigen Guldensporenstadion van KV Mechelen

De situatie was voor zowel KV Kortrijk als KV Mechelen duidelijk: beide teams hadden zeven punten en konden een driepunter dus goed gebruiken om zichzelf wat meer ademruimte te bezorgen. Drie wijzigingen en een debutant langs beide kanten ook in de personen van Loncar en Verstraete. Lamkel Zé mocht wel in de basis blijven staan, ondanks dat hij zich kwaad maakte toen hij er in Eupen af werd gehaald.

De studieronde bracht niet meer voort dan hier en daar een half kansje. De wedstrijd leek dus met een brilscore richting rust te kabbelen, tot Malinwa twee keer in drie minuten toesloeg. Ilić moest zich strekken toen Storm de verste hoek zocht, Walsh schoot de herneming hoog in de touwen. Vervolgens toonden ze bij Kortrijk dat ook zij kunnen klungelen in de defensie: de 0-2 van Schoofs hobbelde in de verste hoek.

Wat bij Mechelen al vaak een pijnpunt was, was dat nu bij de tegenstander. Dat werd na de pauze nog eens pijnlijk in de verf gezet na wegglijden door Vandendriessche. Het hakje van Schoofs kon zo Hairemans in stelling brengen en die deed de rest: 0-3. Match gespeeld dus, al kwam kort hierna wel de Kortrijkse eerredder op het scorebord. 

De VAR had Laforge immers naar het scherm geroepen voor handspel van Vanlerberghe. Iedereen had dan al wel door: er zou een strafschop volgen. Uitgerekend Lamkel Zé achter de bal... en die schoot beheerst in de linkerhoek (1-3).

De marge van drie goals had al snel hersteld kunnen worden. Ngoy ging voorbij Ilić, maar sukkelde nadien met de balbehandeling en zo werd de hoek te scherp. Schoofs zorgde er in het slot voor dat dat ruime verschil wel weer op het bord kwam met de 1-4. Čustović weet na de zege in Eupen weer hoeveel werk er aan de winkel is bij Kortrijk. Voor zijn collega Buijs gaat de druk enigszins liggen.