Analyse Is het niveauverschil tussen Anderlecht en Club Brugge ooit al groter geweest?

"Mais la défense est comme les Champs Elysées!" Philippe Albert brulde het donderdagavond in de microfoon van de RTBF. Waarmee hij bedoelde dat Anderlecht veel te veel ruimte weggaf en er langs alle kanten verkeer kon passeren. En dan speelde West Ham nog niet met zijn beste spelers. 

Zondag krijgen de Anderlechtenaren te maken met een aanval Feran Jutgla, Skov Olsen, Kamal Sowah, Tajon Buchanan en Hans Vanaken. Vergeet ook Casper Nielsen niet die een doelpunt kan maken, zoals Anderlecht vorig seizoen al ondervond. Hoe moet paars-wit daartegen gaan opboksen? Wie gaat er vooraan een doelpunt maken? En maken ze überhaupt wel kans tegen een ploeg die Porto, Leverkusen en Atlético Madrid klopte?

Is het niveauverschil ooit groter geweest? Ja, we herinneren ons nog die periode toen Marc Coucke net had overgenomen en er spelers als Makarenko, Milic, Musona, Santini rondliepen. En eerlijk... volgens ons was het verschil toen zo groot niet. Brugge is beter geworden, véél beter. En Anderlecht... niet. 

We hebben het donderdag al geschreven: dit is geen kwestie van systeem, maar wel van invulling door de spelers en van mentaliteit. Vorig seizoen werd er gesproken over de mentaliteit waarmee Anderlecht aan matchen begon. Vincent Kompany werd daar op aangesproken. Maar neem de matchen tegen Cercle, Union, Mechelen, Gent... Echt klaar leken ze toen ook niet bij de start. En daar wordt Felice Mazzu niet op bekritiseerd.

Is het niet gewoon meer van 'niet kunnen' dan 'niet willen'? Stilaan mogen de aankopen wel eens bekeken worden. Amadou Diawara was dramatisch de voorbije weken. Sebastiano Esposito lijkt op geen bal meer te kunnen trappen. Abdulrazak Ishaq zit al weken bij de beloften. Als het bestuur een sterkere kern had willen samenstellen dan vorig seizoen lijken ze daar alvast niet in geslaagd. Of anders moeten ze naar hun trainer beginnen kijken.

Bij de fans is Felice Mazzu al weken de gebeten hond, maar laten we nu ook niet alles op hem steken. De man had bij Union jongens als Teuma, Nielsen, Nieuwkoop, Undav, Burgess, Kandouss en Van der Heyden rondlopen. Mannen waar je mee naar de oorlog kan gaan. Stevig op hun benen, goed in het hoofd en sterk met de voeten. Op wie kan je die beschrijving toepassen bij Anderlecht? Jan Vertonghen? Fabio Silva? Hendrik Van Crombrugge? En wie nog?

Carl Hoefkens heeft er op de bank zelfs zitten die bij Anderlecht altijd in de ploeg zouden staan. Waarschijnlijk zelfs in de tribune. Da's een nooit eerder gezien verschil in kwaliteit. Maar de waarheid ligt altijd op het veld. Kan Anderlecht zondag boven zich uit stijgen? Het zal in ieder geval moeten.