Gent, Genk, Union, Charleroi, Kortrijk en Club Brugge: hoe de JPL de constante is van een hele aanvalsroede

Bij de nationale ploeg van Nigeria zijn er in elke linie wel een aantal spelers te vinden met een Belgische link. Zo waren Troost-Ekong en Onyedika er onlangs nog bij en kent iedereen nog wel Wilfred Ndidi.

Maar zeker voorin lopen de mensen met een Belgische link elkaar bij wijze echt omver. Paul Onuachu en Cyriel Dessers hebben allebei een verleden bij KRC Genk. En wat te denken van gewezen kampioenenmaker Moses Simon van Gent?

Maar ook de hele "nieuwe generatie" lijkt er wel eentje te zijn die zo uit de Jupiler Pro League komt. Zo is er Victor Osimhen, die enkele jaren geleden nog bij Charleroi speelde en daar heel snel aan de oppervlakte kwam. 

Emmanuel Dennis heeft dan weer een verleden bij Club Brugge, terwijl Terem Moffi in 2020 nog even een sensatie was bij KV Kortrijk en momenteel bij Nice speelt. En daar stopt het niet.

Transitcompetitie?

Tolu Arokodare is de nieuwe spits van Genk, Victor Boniface was de sensatie van Union SG en Gift Orban die van KAA Gent. Behoeven zij eigenlijk nog een uitleg? Eigenlijk niet.

Opvallend ook: veel van de genoemde spelers hebben naast de Belgische competitie ook nog eens een verleden in de Noorse competitie. Hoe ze ook in Noorwegen dus inzetten op jong talent om door te proberen verkopen.