Analyse Het probleem van de Neerpede-boys: polyvalentie is als een stoelendans, er ontbreekt altijd één stoel

Mario Stroeykens, Marco Kana, Kristian Arnstad, Noah Sadiki vertrok al naar Union: allemaal konden ze niet echt doorbreken nadat ze werden gepresenteerd als enkele van de grootste talenten van Neerpede. De grootste verwachtingen werden aan hen gekoppeld.

Een lastige constatering voor de Anderlecht-formatie, uiteraard gecompenseerd door de doorbraak van Sardella en Leoni en de successen van Jérémy Doku, Bart Verbruggen en Zeno Debast. Maar onder de "mislukkingen", een gemeenschappelijk punt: uiteindelijk is het moeilijk om te zien wat hun beste positie is.

Een probleem in Neerpede?

Dat is iets wat nog steeds terug te zien valt bij verschillende spelers van RSCA Futures uit de kern van vorig seizoen: polyvalent allemaal, maar is dat ook een troef? Ja maar nee ?

Mario Stroeykens speelde in jeugdteams op verschillende aanvallende posities: op de flanken, achter de spits of op de 10. Sinds hij in het A-elftal kwam... is hij stoplap op alle middenveldposities en elders. Transfermarkt-statistieken: 7 wedstrijden aan de rechterkant, 6 in de spits, 3 aan de linkerkant, 5 op 10, een op 8... en dat is nog niet eens de helft van zijn wedstrijden.

Was dat enkel voor Stroeykens het geval, dan zou het geen systematisch probleem zijn, maar... Ook Marco Kana werd al zowel in de verdediging als in de aanval gebruikt. Toen Debast dit weekend uitviel en er geen enkele verdediger op de bank zat, was de eerste reactie: 'ja maar, Kana kan daar toch spelen?'.

Arnstad

Kristian Arnstad werd bij zijn komst gepresenteerd als een creatief genie, een "Iniesta de Neerpede"; vandaag wordt hij geprezen om... zijn vastberadenheid en zijn pitbull-karakter. We weten nog steeds niet of hij beter is als waterdrager, op 6 of een rijtje hoger. Misschien zal een coach hem op een dag achter de spits proberen te plaatsen; vorig seizoen hielp hij zelfs mee als… rechtsback.

En hoe zit het met Noah Sadiki? Bij het verlaten van Anderlecht vroegen veel Union-supporters zich af welke positie het jonge talent zou versterken. Velen zien hem als een rechtsback; vorig seizoen speelde hij evenveel wedstrijden rechts als in het centrum, een paar links, soms als winger, soms als pure back. Noah is pas 18, maar zijn coaches hebben duidelijk moeite om zijn beste positie te vinden. 

Dus vraag Killian Sardella maar eens wat hij vindt van veelzijdigheid. Ook hij had er last van: geïmproviseerde linksback, geïmproviseerde rechtsback, geïmproviseerde verdedigende middenvelder... en onterecht bekritiseerd omdat hij nooit op zijn beste positie lijkt te evolueren. Dat is ook het probleem van die jongens die getraind zijn in polyvalentie. Hun carrière is een stoelendans en je weet dat er daar altijd één stoel te kort is.