Analyse Hoe de Anderlechtse puzzel stilaan in elkaar valt: "Tegenstanders moeten voelen dat hier niets te rapen valt"

Even terugkeren naar 1 juli, toen er nog geen enkele inkomende transfer was gerealiseerd. De fans werden bijzonder onrustig en Jesper Fredberg werd al op de korrel genomen. De Deense CEO Sports kreeg de wind van voren, maar schoot op geen enkel moment in paniek.

Verbruggen als katalysator

Hij wist op dat moment dat zijn budget in één ruk de hoogte ging inschieten en dat hij daarop ging kunnen toeslaan. Twee dagen later werd Bart Verbruggen voor 20 miljoen euro verkocht aan Brighton. De duurste doelman ooit in de Belgische eerste klasse. Een half jaar daarvoor had hij persoonlijk beslist dat Verbruggen eerste doelman moest worden.

Dat Fredberg visie en voetbalkennis heeft, staat buiten kijf. Met die 20 miljoen heeft hij nu al 9 transfers gedaan en nummer 10 is onderweg. Augustinsson en Lonwijk werden gehuurd, Dupé en Mendel werden transfervrij gehaald. Voor Dolberg, Rits, Flips, Vazquez en Patris legde hij samen 18,5 miljoen op tafel.

In totaal dus minder dan wat Verbruggen opbracht. En er werd nog voor 6,5 miljoen aan spelers verkocht. De focus lag daarbij op aanval en middenveld. Dolberg, da's een toptransfer. Maar Fredberg was ook niet blind, hoeveel zijn coach de aanwezige middenvelders ook verdedigde. Het was niet genoeg.

Diawara valt nog uit de toon

De puzzelstukjes zijn in anderhalve maand tijd op hun plaats gevallen. Rits en Flips zijn onmiddellijke versterkingen, die een ploeg laten draaien met hun kwaliteiten. Rits met zijn inzet, recuperatievermogen en goeie passing. Flips met zijn ideeën, creativiteit en voorwaarts spel. 

Anderlecht wil op een punt komen dat ze de controle over een wedstrijd niet meer afgeven

Leoni voelt er zich in zijn sas tussen. Je ziet eindelijk beweging bij Anderlecht, mensen die in de bal komen en mensen die de ruimte opzoeken. De enige die nog wat uit de toon valt: Amadou Diawara. De Guineeër mag dan wel een goeie eerste helft gespeeld hebben tegen Westerlo. Daarna verzuimde hij om druk te gaan zetten en zakte heel het elftal mee in. 

Enter Thomas Delaney, die straks zijn plaats moet innemen en meer voetballende kwaliteiten als zes in het elftal moet brengen. Het moet Anderlecht op een punt brengen waarbij ze de controle van de wedstrijd niet meer afgeven. "Tegenstanders moeten voelen dat hier niets te rapen valt", verwoordde Rits het gisteren. "Ze moeten schrik hebben van ons."

Vertonghen lacht weer

Da's nog een werk van lange adem, maar op één punt heeft Riemer alvast gelijk: deze ploeg gaat blijven groeien. Er zit ervaring, techniek en doelgerichtheid in. Als de automatismen er zullen zijn, kan dit geheel brokken maken. Het werk van de ene Deen zit er bijna op, de andere het zijne begint nog maar net. 

Riemer heeft alles gekregen wat hij wenst. Aan hem om er een geheel van te maken, waarop hij ook zal afgerekend worden. Naar wat we horen, lacht Jan Vertonghen tegenwoordig weer heel breed op training. En als hij zich straks echt amuseert, is de kans groot dat hij er nog een jaartje aanbreidt.