Analyse 'No wingers, no party' - Hoe Anderlecht middenveld versterkte en de flanken verwaarloosde

We hebben het Brian Riemer al een paar keer gevraagd: of hij geen extra flankspelers nodig heeft? Vrijdag nog, toen nog niet duidelijk was of Francis Amuzu zou blijven. Het antwoord: "Onze backs kunnen ook hoger gaan spelen, we kunnen dat zo oplossen."

Dreyer en Flips geen echte flanken

Het is een vraag die al een tijdje bij de waarnemers leeft: kan je zonder echte wingers een deftig aanvalsspel op poten zetten?  Amuzu is eigenlijk de enige echte flankspeler in de kern. En die zat zondag dan nog eens op de bank.

Maar misschien is Amuzu wel beter als hij van de bank komt, want hij maakte quasi onmiddellijk een heerlijke goal. Maar met Dreyer en Flips 'op de flanken' heb je wel een probleem. Omdat het allebei jongens zijn die liever naar binnen komen, waardoor het ineens inderdaad aan de wingbacks is om voor de voorzetten te zorgen.

En om het veld breed te houden, want dat was zondag toch wel duidelijk. Anderlecht wil quasi alles door het vernieuwde middenveld spelen. Maar dat is vrij makkelijk te verdedigen door de tegenstander. Gewoon één op één gaan spelen en drievierde van de aanvallende kracht van paars-wit is al uitgeschakeld.

Zo gaat Dolberg het moeilijk krijgen

Anderlecht heeft nood aan jongens die aan de zijlijn plakken en van daar voorzetten kunnen geven of acties maken. Anders gaat ook Kasper Dolberg het moeiijk krijgen, want die moet telkens zich voorbij twee man wurmen. En dat kan de bedoeling niet zijn. 

Of is dit echt de bedoeling van de Denen? De bal aan de tegenstander laten? Dat kunnen we niet geloven, want zij begrijpen ook wel dat de fans dit niet gaan blijven pikken, zelfs als er punten gepakt worden. Vraag het maar aan René Weiler. Ze hebben nu nog het excuus van de vele transfers die moeten ingepast worden, maar dat gaat ook niet blijven duren.