Adieu Eden! Die match tegen Brazilië zullen we nooit vergeten, net als dat anderhalf uur dat je ons liet wachten in 43 graden

Eden Hazard heeft ons zoveel mooie momenten gegeven, zowel op clubniveau als bij de nationale ploeg. Hazard dartelde door het leven en zijn carrière. Nooit serieus, altijd speelvogel. Dat was het grootste verwijt dat hij kreeg in de laatste jaren van zijn 16-jarige carrière: dat hij door zijn karakter nooit in dezelfde zin genoemd werd als Messi en Ronaldo.

Aan trainen een broertje dood

Maar het was ook zijn sterkte. Hazard moest zich amuseren om goed te zijn. Als hij in een keurslijf gestoken werd, dan liep het mis. John Obi Mikel, ploegmaat van hem bij Chelsea, haalde een anekdote aan die hem volledig typeerde.

"Hij trainde nooit. Hij is de meest luie voetballer die ik in mijn hele leven gezien heb. We lieten hem gewoon doen wat hij wou op training. Hij deed maar wat op training. Maar in het weekend stond hij er wel altijd. Hij was altijd de man van de match", vertelde de Nigeriaan.

Aan trainen had Hazard een broertje dood. "Ik zal het je dit weekend wel laten zien", zei hij dan knipogend. Die knipoog gebruikte hij ook toen koning Filip langskwam. 'Protocol my ass', dacht Eden. De koning kon het zeker smaken. Zo is Eden, hij komt met alles weg.

Ca sent du musk ici hein les gars

Gewoon omdat hij altijd zichzelf is. We herinneren ons nog het trainingskamp in Bordeaux, voor het EK 2016 in Frankijk. Persconferentie met Eden om 13u... Het was bloedheet die dag en in de container die de bond gebruikte als perszaal werd het zo'n 43 graden. Een op elkaar gepakte meute journalisten zag Hazard om 14u15 doodleuk binnenwandelen: "ça sent du musk ici hein les gars." 

Eens lachen en de doorweekte t-shirt was al vergeten. Net zoals Georges Leekens niet lang boos op hem kon blijven om het hamburgerincident. Of zoals Marc Wilmots hem dankbaar is omdat hij als één van de enigen hem niet afviel na dat mislukte EK. 

Twee jaar later, op het WK in Rusland, zou Hazard op zijn top zijn. Misschien wel de beste voetballer van dat moment. En dat bewees hij ook. Tegen Brazilië kreeg hij zowat van de hele internationale pers een '10' voor zijn prestatie. Onnavolgbaar, niet van de bal te zetten, dartelend als een gazelle... Daar zat je in Kazan en speelde een Belg alsof hij in zijn hof de kinderen vermaakte. We herinneren ons het ongeloof en het enthousiasme in de mixed zone. De tuin van Eden...

Opvolging

Na zijn transfer naar Real Madrid ging het allemaal minder, maar als kapitein moest hij nog veel opdraven bij de Rode Duivels. Nooit ging die jongensgrijns van zijn gezicht. 't Is maar voetbal, zag je hem denken. Een hobby die hem ver bracht. 

Iedereen die hem een beetje van dichtbij heeft meegemaakt, wist dat hij niet meer ging voetballen na zijn gedwongen vertrek bij Real. Het lichaam was op. Die tackle van Thomas Meunier op zijn enkel was de prelude van het einde. Want Eden ging nooit zijn lichaam pushen om met pijn te voetballen, dan is het amusement weg. 

Hij gaat zich wijden aan zijn familie. Met vier zoons leeft ook de hoop dat er minstens eentje het talent van zijn vader geërfd heeft. En gezien de genen in de familie Hazard is dat ook geen ijdele hoop. Leo Hazard speelt alvast bij de Koninklijke...