Analyse Gemakzucht of geluk: Waar is het op enkele maanden tijd misgelopen bij Antwerp?

Geslaagd in de theorie, gebuisd in de praktijk

17/33, oftewel 52% van de punten, met zo'n rapport kwamen we niet graag thuis vroeger. En ja, Club Brugge doet het met 16 punten nog slechter. En ja, de kloof met de rest valt relatief nog mee. Maar bij Antwerp zijn ze allesbehalve tevreden met het puntenaantal na 11 wedstrijden.

Vorig seizoen kwam Antwerp in 2023 in een kampioenschapsmodus. Enorm efficiënt, amper iets weggeven en op kousenvoeten richting titel sluipen met een ongekende apotheose. Hebben de successen van vorig seizoen ervoor gezorgd dat ze dit jaar ter plaatse blijven trappelen in de ontwikkeling?

Jaar te vroeg

Na het landskampioenschap van vorig seizoen zei men bij het bestuur van Antwerp dat het misschien allemaal nét iets te vroeg komt voor de verdere ontwikkeling van de club. Als je een titel kan pakken, doe je dat. Maar dit durfde men bij het opmaken van het sportieve plan nog niet voorspellen enkele jaren geleden.

Amper versterking

En misschien sloop er wel wat gemakzucht in bij het maken van het huiswerk afgelopen zomer. De kern werd namelijk amper versterkt na het behalen van de dubbel. Pacho en Avila vertrokken, ze werden 1 op 1 vervangen door Coulibaly en Wijndal. Keita houden werd prioritair maar dat kon er enkel voor zorgen dat de kern min of meer evenwaardig zou zijn als die van vorig jaar. Door het niet-verlengde verblijf van Stengs is er echter veel kwaliteit en creativiteit weg op het middenveld bij Antwerp.

En dat net wanneer de club voor de eerste keer in haar rijjke geschiedenis Champions League mag spelen. Net wanneer de club helemaal ontketend lijkt te zijn, de slapende reus wakker geworden is en Antwerp zich klaarmaakte voor jaren aan de top in België. Maar vorig jaar had Antwerp al niet de sterkste kern, nu is er op die kwaliteit enkel ingeboet.

Kampioenenploeg die er geen is

Dat ze de dubbel pakken met een kern die niet de beste is van België is een niet mis te verstaan compliment voor de gehele sportieve staff bij de Great Old. Antwerp speelde niet het beste voetbal van België maar was wel de moeilijkste ploeg om tegen te spelen. Soms op gelijke hoogte met Union..

Ze konden de tegenstander volledig uit de match houden en op die manier de wedstrijd uitspelen zonder grote kansen weg te geven en er zelf net genoeg te creëeren. De hardwerkende Vincent Janssen en kapitein Toby Alderweireld speelden hierin een sleutelrol.

Verdwenen aura

Maar al die aspecten lijken dit seizoen verdwenen te zijn bij Antwerp. Met acht tegendoelpunten (waarvan 5 strafschoppen) zijn ze defensief nog altijd de beste ploeg van België maar het aura van dat onverzettelijke blok is weg.

Voorin lijken de aanvallers bovendien in een dip te zitten; Janssen leek na drie speeldagen vertrokken te zijn met een hattrick tegen KV Kortrijk maar staat ondertussen al 430 minuten droog. Dat is veel voor een spits bij een topclub.

De drie opeenvolgende 0-0 gelijke spelen in de competitie waren tekenend en na de 4-1 tegen Eupen leek de positieve spiraal ingezet. Maar tegen Charleroi viel ook de volwassenheid in het spel weg. Antwerp liet zich meeslepen in de emoties van het spel, iets waar ze zich normaliter op het veld zo goed van kunnen afschermen.

Met Porto (x2), Club Brugge, Racing Genk én Standard als tegenstander in 5 van de 6 komende wedstrijden wachten er enkele aartsmoeilijke wedstrijden op de troepen van Mark Van Bommel. Als daar een paar keer niet gewonnen wordt, zal Paul Gheysens toch een keertje moeten fronsen.