Analyse Het Anderlecht onder Riemer staat ver af van wat Kompany voor ogen had: pragmatisme en resultaat boven champagnevoetbal

Nee, het 'game plan' van Brian Riemer was niet om de bus te parkeren. Vooraf wilden ze voetballen, tussen de linies lopen en hoog druk zetten. Na een tiental minuten hadden ze echter al door dat ze niet uit de wurggreep van Gent konden voetballen.

Fundering van Anderlecht is organisatie

Hein Vanhaezebrouck had zijn pionnen heel hoog gezet en belette Rits en Delaney om op te bouwen. Dat is ook niet de sterkte van die twee. In balbezit zijn ze niet die rustbrengers, defensief zijn ze echter pitbulls. Met Théo Leoni op het veld ging dat het laatste halfuur al ietsje beter.

Maar dit Anderlecht heeft héél andere principes dan wat Vincent Kompany er wou installeren. Ondanks de goeie resultaten van de voorbije weken/maanden zitten ze nog steeds in een opbouwproces. En bouwen doe je vanaf de fundering.

Die fundamenten zijn onder Riemer en Fredberg anders: als je niet kan winnen, mag je niet verliezen. De vraag is: wie had gisteren de controle over de wedstrijd? Gent, dat zich kapot beukte op de dubbele gordel verdedigers? Of Anderlecht, dat, ondanks dat ze moesten ondergaan, stevig in de organisatie stond?

Het doel heiligt de middelen

Kompany wou ten alle tijde het voetbal verzorgen, Riemer en Fredberg willen resultaten. Op welke manier dan ook. Op verplaatsing bij een titelkandidaat een punt pakken, is voor hen een topprestatie. De wedstrijd domineren, daar willen ze tegen de play-offs naartoe.

Toppers als Dolberg, Hazard en Vertonghen zijn mee in dat verhaal. Zij weten dat je soms ook moet afzien en niet elke match de show kan verzorgen. De ene week kunnen ze in galakostuum naar de match, de andere moeten ze hun overall aandoen. 

Pragamatisme is het sleutelwoord. Geen speler van Anderlecht die zwaar in de put zat omdat ze aanvallend een snertmatch speelden. Als ze er op het einde van het seizoen een mooi Europees ticket aan overhouden, zal het ook de fans worst wezen.