Twee oorlogsmachines deze week aan het werk gezien: Anderlecht, Club en Gent gaan niveau nog moeten opkrikken om mee te spelen

Antwerp speelt morgen de topper op de Bosuil tegen Anderlecht. In Brussel hebben ze natuurlijk ook naar de Champions League-match gekeken en Brian Riemer heeft zich toch een paar keer over de kale bol gekrabt. The Great Old heeft zoveel spelers die tussen de linies kunnen spelen dat het moeilijk is om er een plan voor te maken.

Stilaan opgebouwd naar topvorm

Vermeeren, Yusuf en Keita, dat is een middenveld waar zowat alles in zit. Ekkelenkamp werd niet eens gemist. Antwerp is naar zijn beste vorm toegegroeid, maar is er nog niet helemaal. Die laatste procenten zijn wat de tegenstand schrik moet aanjagen.

Als ze straks op volle oorlogssterkte staan, wordt het heel moeilijk om hen nog tegen te houden, want het is een blok dat met moeite te ontwrichten is. Antwerp hoeft geen drie keer te scoren om een match te winnen. Met in de competitie slechts 14 tegendoelpunten zijn ze de beste van de klas. En met 34 gescoorde goals zijn ze tweede... na Union.

Union, een machine

En dat is nog zo'n ploeg die grote indruk maakte. We durven zelfs meer zeggen: die zitten op hun top als ze spelen zoals tegen Liverpool. Iedereen gaat nu zeggen: 'ja, tegen een C-elftal van de Reds'. Maar als u de match gezien hebt, zal u tot dezelfde conclusie zijn gekomen: dat is een machine.

Bulldozers (Sadiki en/of Vanhoutte) en creatievelingen (Lazare en Puertas) op het middenveld. Onvermoeibare flanken met Lapoussin en Castro-Montes. Een muur achteraan en een topspits vooraan. Amoura kan in elke wedstrijd het verschil maken. Hoe je hem moet afstoppen, gaat nog veel trainers slapeloze nachten bezorgen.

Het is aan Anderlecht, Gent en Club Brugge om te bewijzen dat ze met die twee powerhouses kunnen concurreren.