Analyse Hoe Ronny Deila zichzelf van bij het begin in de problemen heeft gewerkt bij Club Brugge: kiezen is verliezen

Deila werd gehaald om weer vuur in de club te brengen. Dat deed hij bij Standard en na de gelatenheid die Scott Parker soms uitstraalde, mocht er volgens het bestuur gerust een bliksemschicht door de club gaan. Probleem is dat Deila zich bij Club nooit echt zo gepresenteerd heeft.

Hij kon het vuur niet aanwakkeren. Ook aan de zijlijn was hij niet die doorduwer die hij in Luik wel was. Gelovend dat het tij op elk moment kon keren of dat zijn ploeg op enthousiasme het verschil kon maken. De keren dat Club een tegenstander overpowerde dit seizoen zijn makkelijk op één hand te tellen.

Balanta of Onyedika? Skoras? Nusa?

De spelers staan nog achter hem, wat wel een verdienste is in die omstandigheden. Hij moet hun vertrouwen dus wel verdiend hebben. Maar... we zijn nu bijna midden maart en er staat nog steeds geen basiselftal in Brugge. Dat is het grootste probleem.

Club behaalde de meeste van zijn successen de afgelopen jaren met een vaste ploeg, waar slechts af en toe iets aan gewijzigd werd. Enkel de verdediging - omwille van geen wisselopties - blijft dit seizoen gespaard. En Hans Vanaken. Op het middenveld is nog steeds niet duidelijk of Onyedika of Balanta nu de verdedigende middenvelder is.

Nielsen of Vetlesen? Zinckernagel of Nusa? Oh ja, Skoras heeft zich nu ook in die discussie gemengd. Of moet er voor Jutgla ook ergens een plaatsje gevonden worden? Het wisselt met de week. 

Weten ze wel wat ze moeten doen?

Daar heeft niet enkel Deila schuld aan, maar ook het bestuur. De kern is niet uitgebalanceerd genoeg. Veel te veel middenvelders, veel te weinig verdedigers. Ook vooraan had er gerust nog iets bij gemogen naast Thiago en Jutgla. 

Maar Deila had nu acht maanden om er toch iets beter van te kneden dan wat er nu staat. Die goals in de slotminuten zijn allang geen toeval meer. Ofwel kruipt Club onoordeelkundig achteruit, ofwel moeten ze wel door tactische keuzes van de trainer.

Maxim De Cuyper liep overal en nergens in die slotfase. Dat de beslissende goal in zijn rug werd gelanceerd, is dan ook niet verwonderlijk. Is Club genoeg getraind op die situaties en weet iedereen wat ze moeten doen? De vraag stellen, lijkt ze ook te beantwoorden.