(On)geduld wordt beloond: na een paar valse starts heeft Anouar Ait El Hadj gevonden wat hij zocht

De statistieken van Ait El Hadj dit seizoen: 15 keer op de bank zonder in te vallen, zes keer zelfs niet in de wedstrijdkern, vijf heel korte invalbeurten en vijf basisplaatsen. Waarvan twee in de Champions' Play-offs dus. Beide keren behoorde hij tot de uitblinkers van Genk.

Kompany maakte zich boos

Het is enkel en alleen door de blessure van Luca Oyen dat de voormalige Neerpede-boy volop zijn kans kreeg. En het is dankzij zichzelf dat hij die ook met beide handen greep. Nochtans speelde hij ook onder Vincent Kompany al 64 matchen, maar... Kompany moest zich ook dikwijls boos maken.

Bij Anderlecht nam de aanvaller soms wel eens een loopje met de regels. Of kwam hij helemaal uit vorm uit vakantie. Op training ging het soms te makkelijk voor hem. Dat had ook veel te maken met de concurrentie en de kwaliteit in de spelersgroep waarin hij terecht kwam.

Op zijn 18de kon hij soms dollen met de tegenstand op training en van coaches kregen we te horen dat hij nogal snel ging zweven. Terwijl hij tactisch nog veel te leren had. Brian Riemer zag al snel welk vlees hij in de kuip had op een moment dat Anderlecht geld nodig had. Jesper Fredberg twijfelde niet toen Genk interesse toonde en verkocht hem voor 2 miljoen.

IJzeren discipline van Vrancken

Ook bij Genk liep het allemaal niet van een leien dakje. De kansen waren schaars en de jongeman uit Molenbeek kreeg te maken met de ijzeren discipline van Wouter Vrancken. Het beste wat hem kon overkomen. Toen we hem deze winter spraken, was het een heel andere El Hadj die voor ons stond.

Eentje die een personal trainer in de arm had genomen, die extra trainingen deed, die zijn lichaam verzorgde... Het ging allemaal niet onopgemerkt voorbij. De trainersstaf zag het met de glimlach aan en het verschil was ook merkbaar op training.

En ineens staat er een speler die bepalend is voor een ploeg die lang op de sukkel was. Zijn assist op de voorlaatste speeldag tegen Standard was het laatste duwtje dat Vrancken nodig had om hem helemaal zijn vertrouwen te geven. En dat hij daarvoor beloond werd.