Anderlecht heeft dit profiel rondlopen, maar gebruikt het niet: een man die de bal niet behandelt als een tikkende tijdbom

Dat probleem situeert zich overduidelijk op het middenveld. Anderlecht begon met het trio Rits-Delaney-Leoni aan de match. De keren dat zij een bal blind vooruit stuurden... Een collega stuurde ons: "Ze gaan aangenomen worden door NASA, zulke raketten versturen."

Leoni moet voor rust zorgen, maar wordt in fysieke matchen van de sokken gelopen

Wijzelf waren de match aan het volgen in het Dudenpark. Een tiental journalisten en analisten hadden zich rond ons computerschermpje verzameld aangezien de perszaal van Union geen tv-schermen heeft. Franky Van der Elst schudde meewarig het hoofd, Peter Vandenbempt keek vol ongeloof naar al die lange ballen.

Rits en Delaney zijn niet de mannen die het meest comfortabel zijn met de bal aan de voet. Knokken, recupereren, lopen... dat zijn hun grootste kwaliteiten. Maar eens in balbezit willen ze er zo snel mogelijk vanaf. Alsof het een tikkende tijdbom is.

In principe moet Leoni dan voor de rust zorgen, maar in fysieke matchen - zoals het in de play-offs altijd zijn - wordt hij van zijn sokken gelopen. Ook hij kan geen lijn krijgen in het aanvalsspel. Daarvoor staat hij ook te laag. Het Neerpede-product wrijft te dicht aan bij zijn twee controlerende middenvelders.

Nu Thorgan Hazard lange tijd out is, heeft Anderlecht niemand die rust kan brengen en de bal vooruit kan brengen. Club Brugge heeft daarvoor Hans Vanaken, Union heeft Cameron Puertas. Of heeft Anderlecht die wel?

Ashimeru is de enige die acties vooruit maakt

We hadden niet gedacht dat we dit seizoen nog zouden schrijven dat de oplossing misschien wel Majeed Ashimeru is. De Ghanese middenvelder mocht voor zijn blessure immers vertrekken. Riemer leek hem niet meer nodig te hebben. 

De 26-jarige is echter de enige middenvelder waar je ten alle tijde een bal aan kwijt kan en die acties vooruit maakt. Hij heeft de intensiteit en de snelheid om zijn tegenstander uit te schakelen en met de bal aan de voet de ruimte in te duiken. 

Op dat moment kan heel Anderlecht gaan lopen. Want nu komen de spitsen en flankspelers meestal in de bal op 40 meter van het doel. Daar zijn ze ongevaarlijk. Ook tegen Cercle kwam het gevaar er toen Ashimeru inviel. Hij voelt zich wel comfortabel met de bal. 't Is geen hete aardappel voor hem.

Maar Brian Riemer liet zich onlangs nog uit over hem. Hij ziet hem meer als joker, om een wedstrijd te doen kantelen. Riemer geeft hem zo een ondankbare taak in een beperkte tijdspanne. Toch maar eens proberen?