Het verdriet dat Johan Boskamp altijd wegstopte: "Ik ging niet meer naar buiten"

Johan Boskamp is in de Belgische voetbalwereld een welbekend gezicht. Op televisie is hij in België niet meer te zien, maar als analist ging hij nog even door, vooral in Nederland.

Maar daar stopt hij nu mee, zijn laatste wedstrijd wordt de Champions League-finale dit weekend. De voornaamste reden van zijn beslissing is de afstand die hij steeds moet afleggen tussen België en Nederland.

Privé heeft de Nederlander heel wat tegenslagen gekend. "Ik vind het zo moeilijk om erover te praten", begint Boskamp daarover bij HUMO. "Verdriet kan zo’n gewicht hebben, joh. Dat het je helemaal verkruimelt."

"Zodra het over Dennis gaat, ga ik janken. Met Jen had ik dat ook. En ik wil dat niet. Er blijft niets meer van me over dan. Jen en Dennis zijn niet op de normale manier gestorven. Bij Jen was het euthanasie, en Dennis... Ik ben een maand of zeven van het toneel verdwenen. Ik had m’n lieve Lydia. Maar voor het overige: niets, niemand. Alles voelde leeg en overbodig", gaat Boskamp verder.

"Ik ging niet meer naar buiten, en ik zag niet in waarom ik dat ooit wél weer zou doen. En toen belde Wimpie (een van zijn beste vrienden n.v.d.r.). Dat ik toch echt moest komen, want dat het voor hem op z’n einde liep. Dat zorgde ervoor dat ik weer rechtsprong, dat ik m’n auto pakte naar Rotterdam, maar... Wimpie die stierf, dat was wéér zo’n beuk."

"Ik heb al dat verdriet weggestopt. Ik zie niet in wat ik er anders mee zou kunnen doen. Het slijt, zeggen ze dan, de tijd doet z’n werk. Maar de tijd doet z’n werk helemaal niet", besluit hij.