Voormalige speler van Antwerp is hard na vertrek op Bosuil: "Ik beschouwde mezelf niét als deel van die ploeg" en "Ik walgde van voetbal"

Dorian Dessoleil heeft een lange weg afgelegd. De 32-jarige verdediger werd in 2021 door Antwerp FC weggeplukt bij Sporting Charleroi. Uiteindelijk zag de voormalige aanvoerder van De Zebra's vooral de B-kern en zelfs de kleedkamer van de U23 op De Bosuil van dichtbij.

Zijn avontuur bij Royal Francs Borains - hij tekende een contract tot medio 2026 bij de promovendus in de Challenger Pro League - ziet hij dan ook als een nieuwe start. Onze collega's van Walfoot.be hadden een babbel met Dessoleil.

Hallo Dorian. Hoe verloopt je integratie bij RFB?

"Ik voel me hier geweldig. Mijn integratie in de groep is heel goed verlopen, ik werd zeer goed ontvangen. Ik ben erg blij hier te zijn. Francs Borains is een club met een familiale sfeer. Daar was ik naar op zoek."

Waar stond je fysiek gezien bij je aankomst?

"Ik stond er fysiek goed voor. Ik bleef de voorbije tijd hard werken voor mezelf omdat ik heel goed wist dat het op een gegeven moment zou lonen en ik beloond zou worden. Mijn doel was om direct weer bij een professionele kern aan te sluiten en dat is gebeurd. Dat stelde me in staat om direct aan tactische aspecten te werken en het team te leren kennen."

We weten dat het lichaam de geest volgt, dus je moest mentaal sterk blijven in jouw situatie...

"Ik had mijn moeilijke dagen. Dat ga ik niet verbergen. Het was niet gemakkelijk om dat maandenlang te moeten doormaken. Maar zoals men zegt: er is gerechtigheid en dat is uiteindelijk bewezen. Het was aan mij om mentaal sterk te blijven. Mijn familie en naasten hebben me daarbij geholpen."

Ging je twijfelen aan je kwaliteiten toen je aan de kant werd gezet?

"Daar heeft mijn familie me geholpen. Want natuurlijk, als je helemaal alleen bent, begin je te twijfelen. Maar je verliest je kwaliteiten niet in een paar weken, hé. Sommigen houden niet van jouw stijl, dat gebeurt. (glimlacht) Ik wist dat op de dag dat iemand weer vertrouwen in me zou hebben, het vanzelf zou gaan." 

Ik ben een leider gebleven, zelfs bij Antwerp

Ben je iemand die vertrouwen nodig heeft om te presteren?

"Vertrouwen is belangrijk. Het feit dat men vertrouwen in je heeft wil ook zeggen dat er veel van je verwacht wordt. En dat je wordt gezien als één van de leiders in de kleedkamer. Dat heb ik nodig om me goed te voelen."

Hoe pak je de rol van aanvoerder of leider weer op na aan de kant te zijn geschoven?

"Oh, daar maak ik me geen zorgen over. Ik ben bij Francs Borains om die rol op me te nemen. Dat ben ik nooit verloren, zelfs bij Antwerp sprak ik net zoveel als vandaag. Maar ja, er gebeuren dingen achter de schermen die nooit worden uitgelegd."

Je bent 32 en zit op een je fysieke piek al verdediger. Doet het extra pijn dat je die belangrijke jaren bent verloren bij Antwerp?

"Het is frustrerend, ja. Het was het meest negatieve jaar in mijn carrière. En het was over een lange periode, niet slechts een paar maanden. Ups en downs kennen is normaal, maar dit was langdurig. De bal weer aanraken, het vertrouwen terugvinden,... Het is een herstart voor mij. Ik wil gewoon dat mijn familie en mijn kinderen weer trots op me zijn."

Kun je iets positiefs halen uit je tijd bij Antwerp ondanks alles?

"Ik beschouw mezelf niet echt als deel van de kern die de afgelopen twee jaar zulke mooie dingen heeft bereikt. Dat is jammer. Maar op een bepaalde manier werd ik aan de kant geschoven voor een Toby Alderweireld. Dat zorgt voor gemoedsrust." (lacht)

Dat is alleszins geen schande.

"En achteraf gezien was hun keuze juist, hé. Antwerp heeft de Beker van België gewonnen en ze zijn kampioen geworden. Maar als speler ben je een pion, ze zetten je gemakkelijk opzij. Dat zou niet mogen gebeuren, maar zo gaat het. Om eerlijk te zijn walgde ik van voetbal. Ik keek zelfs geen wedstrijden meer. Maar dat ligt nu achter me."