Vergeet 'niet-uitvoerend': Wouter Vandenhaute heeft de touwtjes strakker dan ooit in handen (en dat was al langer duidelijk)

Even ter herinnering: bijna twee jaar geleden veranderde Anderlecht zijn structuur. De dagelijkse leiding van de club werd overgelaten aan de twee CEO's: Jesper Fredberg en Kenneth Bornauw. Wouter Vandenhaute zou een stap terug doen na alle kritiek die hij van de fans over zich kreeg.

Die dreigden te revolteren en hadden al een paar waarschuwingen gegeven. Vandenhaute is daar gevoelig voor en besliste zelf om wat meer in de schaduw te gaan opereren. Hij had zes maanden ervoor Vincent Kompany ontslagen en zijn opvolger Felice Mazzu was toen ook alweer vertrokken. De club bengelde net boven de degradatie.

Maar een rol in de schaduw is nooit wat hij voor ogen had toen hij zich inkocht bij Anderlecht. Dat werd de voorbije maanden steeds duidelijker gevoeld. Zolang Fredberg zijn krediet van de vorige zomermercato nog niet was opgebruikt, kon hij weinig doen. 

Maar na de recente mercato kwam Vandenhaute weer op de voorgrond. Eerst met het ontslag van Riemer, met wie Fredberg eigenlijk nog wat langer had willen doorgaan. Daarna door de Deen terug te fluiten toen die Ryan Mason als nieuwe coach wou. 

Vandenhaute had ook alle reacties gehoord en gelezen: David Hubert was zijn keuze. Fredberg voelde intussen ook wel de bui hangen. Zijn macht taande serieus en zo wou hij ook niet verder werken. In onderling overleg gingen ze dus uit elkaar.

Dat Olivier Renard meteen klaar stond, is trouwens een teken dat Vandenhaute al lang het plan had opgevat om weer de touwtjes in handen te nemen. Geen CEO Sports meer, maar wel een sportief directeur. "De structuur binnen de club is geëvolueerd. Een CEO Sports zijn taak is te veelomvattend", aldus Vandenhaute. 

De beslissingen liggen weer in handen van de voorzitter en dat is wat Renard ook duidelijk is gemaakt.