Een zaterdagavond aan Den Dreef: een vol huis, twee ploegen met vertrouwen en veel hoge verwachtingen. Als we zeggen dat die niet ingelost werden, zullen we niemand die de match gezien heeft verrassen. Het was helemaal niet aangenaam om naar te kijken.

Een langgerekte geeuw

OH Leuven nam tegen Club amper risico's en koos er veelvuldig voor om de bal achteraan tot treurens toe rond te spelen. Bij blauw-zwart zaten ze dan blijkbaar al met Aston Villa in het hoofd, want er werd geen tempo ontwikkeld. Het was allemaal zo voorspelbaar.

Geen flankwissels, geen diepgang en geen creatieve ideeën. Zelfs Hans Vanaken was voor het grootste deel van de eerste 45 minuten onzichtbaar.

Eén grote kans was er: na balverlies bij OHL kreeg Vermant een vrije schietkans, maar de bal kwam binnen het bereik van Tobe Leysen. Aan de overkant stuitte Banzuzi eens op Mignolet. En dat was het... Eén langgerekte geeuw. Niemand werd er blij van.

Lucky goal

Als Simon Mignolet nog in de Slimste Mens had gezeten, had hij er gerust een krant kunnen bijhalen om wat actualiteit bij te schaven. Hopen op een betere tweede helft dan maar en dat werd het ook. Nicky Hayen had duidelijk laten weten dat er meer tempo in de partij moest komen en bij de thuisploeg gingen ze ook met iets meer risico voetballen.

Toch hing een doelpunt niet meteen in de lucht tot... Vanaken zowaar de achterlijn haalde en Skov Olsen vond. Die haalde uit, maar zijn schot week af op Ominami, waardoor Leysen kansloos was. Lucky goal voor een flauw blauw-zwart.

OH Leuven kreeg daarna zelfs de bal en Club ging met vuur spelen. Waar was de grinta van vorige week tegen Anderlecht? De West-Vlamingen hebben nog steeds niet de luxe om hun matchen uit te kiezen of op halve kracht te spelen. Ze willen de achterstand op Genk ook niet te hoog laten oplopen. 

Mignolet redder in de slotfase

Na de openingsgoal kwam Club er - ondanks drie wissels - niet meer aan te pas. OHL drong aan, maar faalde in de afwerking. Geen overtuigende prestatie met de komst van Tielemans en co in het vooruitzicht.

Net als tegen Anderlecht was het allemaal nog bibberen tot het einde. Mignolet moest met een katachtige reflex de gelijkmaker van Biron nog uit zijn doel slaan. Hoe ie het deed, weet niemand! Hij liep achteruit, de bal werd voorbij zijn schouder gekopt, maar hij sprong, draaide zich in de lucht en gooide er zijn hand tegen. Wauw!