Het licht -en fanfarespektakel voor de match - het was indrukwekkend - had de thuisploeg blijkbaar geïnspireerd. Anderlecht heeft tegen Kortrijk zijn meest dominante helft van het seizoen gespeeld. De thuisploeg kampeerde zowat de volle 45 minuten op de helft van de West-Vlamingen, maar... konden de goal maar niet vinden. En dat was niet bij gebrek aan proberen.

Veel schoten, veel rugbygoals

Het eerste kwartier was nog vrij rustig, maar daarna begonnen ze vanuit elke mogelijke hoek te schieten. Met een paar open doelkansen, maar iedereen zijn kanon stond te hoog afgesteld. En ze waren met veel die het probeerden: Dolberg, Dreyer, Stroeykens, Edozie, Ashimeru, Sardella en Simic. Allemaal rugbygoals. 

Niemand die de bal laag kon houden blijkbaar. Da's natuurlijk ook een kwaliteit. Kortrijk - dat in de opwarming Dejaegere zag uitvallen - kwam er amper aan te pas. Het duurde tot minuut 37 toen Kaneko de hakbijl bovenhaalde op de inlopende N'Diaye. Net in de zestien en uiteraard dus penalty. Dolberg liet het deze keer niet liggen: 1-0.

Oververdiend, maar in dezelfde fase moet ook Ashimeru zich geblesseerd hebben. De Ghanees had nog eens een basisplaats gekregen, maar quasi elke keer moet hij dan het veld vroegtijdig verlaten. Dat is toch een probleem, want eigenlijk is het intrinsiek een basisspeler. 

Stroeykens verdeelde en heerste

Maar er waren er deze keer wel redelijk wat op een hoog niveau bij paars-wit: N'Diaye, Sardella, Rits en vooral Stroeykens. Als echte nummer 10 verdeelde hij het spel en gaf doorsteekpasses die een lust voor het oog waren. Kortrijk kon natuurlijk ook niet de druk ontwikkelen die Club Brugge vorige week wel toepaste.

Het voetbal dat Anderlecht op de mat legde, zorgde er zelfs voor dat Olivier Renard en Wouter Vandenhaute lang buiten schot bleven. Al snel in de tweede helft besliste Anderlecht de match ook. Eerst na een hoekschop waarbij Zanka Kadri tot een own goal dwong. Die wou wegkoppen, maar klopte zo zijn eigen doelman.

En nadat de geblesseerde lijnrechter vervangen was, scoorde meteen daarna ook Stroeykens na een mooie aanval. Een beloning voor zijn goeie match. Dolberg, die al een hele tijd op zoek was naar een tweede, maakte er ook nog 4-0 van met een droge vrijschop door de muur en in het hoekje. 

Een match die Anderlecht eens van begin tot einde controleerde. Het zal deugd doen, al was het tegen de nummer 14. Remember Beerschot... Intussen waren er dan toch wel spandoeken opgedoken, maar dat werd duidelijk niet geapprecieerd door het hele stadion.