Charleroi werd opgewacht voor wat een wedstrijd van de angst beloofde te zijn tegen Westerlo. Een wedstrijd waarin Rik De Mil Etienne Camara miste op het middenveld. In vergelijking met de nederlaag tegen Cercle Brugge schakelde Sporting over naar een 4-4-2, met Isaac Mbenza naast Oday Dabbagh in de spits.

De sfeer in het stadion werd in de openingsfase gekleurd door protesten van de harde kern. Deze uitte hun ontevreden over het clubbestuur met focus op Mehdi Bayat.

De wedstrijd had tijd nodig om op gang te komen

De eerste helft verliep vrij traag, met vijandige liederen gericht tegen het bestuur van Charleroi. Toch liet Charleroi enkele interessante aanvallen zien in het Stade du Pays de Charleroi, maar miste nog steeds aanwezigheid in het vijandelijke strafschopgebied. Verdedigend gaf het team van Rik De Mil bijna niets weg, Westerlo schoot net voor rust zijn eerste (onschadelijke) schot op doel.

De tweede helft bracht meer kansen met zich mee. Al in de eerste minuten stuurde Daan Heymans Antoine Bernier op Koen Van Langendonck af, maar de doelman van Westerlo won het duel. Kort daarna reageerde Westerlo met een lopbalpoging van Griffin Yow die goed werd gepareerd door Martin Delavallée.

Maar daarna zakte het tempo opnieuw. Na een prachtige pass van Adem Zorgane liet Heymans zijn zelfvertrouwen zien en zorgde voor een mooi doelpunt in de 67e minuut, waarmee de score werd geopend.

Tegen een Westerlo dat in de war was, zetten de Zebra's door met nog meer kansen. Maar Koen Van Langendonck voorkwam tweemaal dat Nikola Stulic de voorsprong uitbreidde.

Charleroi zal zich echter nergens schuldig over voelen: Westerlo speelde niet op zijn best en dit stelde de Zebra's in staat om voor het eerst sinds 15 september weer van de overwinning te proeven. Sporting Charleroi verlaat de degradatiezone en zal de internationale pauze ingaan met iets meer kalmte. Hoewel de krappe overwinning niet alles oplost, geeft het Rik De Mil en zijn mannen toch wat meer tijd.