Waarom het Park net iets luider zong voor deze jongen: de nieuwe prins van Anderlecht is opgestaan

Degreef krijgt met mondjesmaat zijn kans van David Hubert. In de competitie met invalbeurten, in de Europa League met basisplaatsen. En daarin ontgoochelt hij niet. Die penalty die hij tegen Porto veroorzaakte was een 'accident de parcours'. Dat kon iedereen overkomen.

Maar zijn reactie was veelzeggend. Die goal was er eentje zonder twijfels. In één keer op de slof en in het hoekje. Dat illustreert alvast zijn Neerpede-opleiding: technisch is hij bovengemiddeld. Hij werd al vergeleken met Matias Suarez, maar daarvoor zal hij nog wat boterhammetjes moeten eten.

Letterlijk, want hij oogt nog bijzonder frêle. "Tristan weet ook dat hij fysiek nog stappen moet zetten", knikte Hubert gisterenavond. "Maar hij heeft groot, nog onontgonnen, potentieel."

Degreef speelde deze keer op rechts en deed het daar zeker niet onaardig. Hij wil altijd vooruit, probeert acties te maken en is niet traag. In die mate dat hij zich meer en meer opwerpt als concurrent voor Anders Dreyer. 

Die pass in de eerste minuut op Kasper Dolberg - die trouwens subliem afwerkte, ondanks het buitenspel - was wat hij ook op training liet zien. En naar wat we horen heeft hij ook dat tikkeltje arrogante dat gepaard gaat met een technisch begiftigde speler. Het wordt kwestie van te bevestigen.