Club, Antwerp en Anderlecht ruiken bloed: Thorsten Fink heeft een flink probleem met zijn Genk

STVV zal tweemaal gevloekt hebben. Uiteraard waren ze woedend over die controversiële gelijkmaker die - zoals we nu weten - altijd had moeten afgekeurd worden. Maar ook omwille van de vele kansen die ze lieten liggen. En dat is toch opmerkelijk. 

Gebrek aan intensiteit

De Kanaries hadden in de tweede helft genoeg kansen om twee wedstrijden te winnen, maar lieten ze liggen. En dat zijn ze bij Genk de eerste maanden van het kampioenschap niet gewend geweest. Het stond altijd solide achteraan en op het middenveld leek het wel de Bermuda-driehoek.

Sinds de terugkeer van Bryan Heynen verdween elke bal van de tegenstander in het midden in de voeten van de Genkies. Dat is niet meer het geval. De tweede ballen gaan verloren en er is een gebrek aan intensiteit te merken op het Genkse middenveld.

(Gebrek aan) Europees voetbal is een tweesnijdend mes

Heeft dat te maken met het gebrek aan Europees voetbal. Dat is immers een tweesnijdend mes. Enerzijds heb je met een druk programma te weinig tijd om te recupereren en voluit te trainen, anderzijds hebben spelers veel liever matchen dan de zoveelste trainingssessie.

Terwijl Club Brugge en Anderlecht al maanden in een regime van meestal drie matchen per week zitten, moet Genk het doen met competitie en beker. En zo sluipt er ook wat nonchalance in. Zeker toen alles vanzelf leek te gaan. 

Pas op, Genk heeft nog altijd de meeste en best gerodeerde wapens van de competitie: kracht, snelheid, techniek, vista... Thorsten Fink heeft een heel arsenaal liggen, maar hij moet er nu ook de mentaliteit inhouden.

Want vooral Club Brugge heeft al bloed geroken. Daar hebben ze hun DNA duidelijk teruggevonden: No sweat, no glory! De hoge druk die Genk begin dit seizoen uitoefende, is nu te zien in Jan Breydel. En dat zullen ze maar beter snel terugvinden, want Club op koerssnelheid... daar is weinig aan te doen.