Geen Stroeykens, wel Verschaeren: bij Anderlecht gelooft men dat hij om deze redenen hetzelfde kan brengen (op een andere manier)

Verschaeren zijn marktwaarde heeft sinds 2019 niet meer zo laag gestaan. Toen kwam hij net piepen en was hij al 4 miljoen waard. Een half jaar later zou dat zelfs 16 miljoen zijn. Om maar te zeggen hoe groot het potentieel van Verschaeren werd ingeschat.

Twee zware blessures en gebrek aan stabiliteit

Verschaeren brak in het seizoen 2018-2019 door in het eerste elftal van Anderlecht. Onder Hein Vanhaezebrouck maakte de middenvelder al snel indruk met zijn techniek, balvastheid en visie. Zijn prestaties leverden hem al op jonge leeftijd een plekje op in de Belgische nationale ploeg, waar hij zijn eerste doelpunt scoorde in een kwalificatiewedstrijd tegen San Marino. 

Toch bleef de definitieve doorbraak naar de absolute top uit. Blessures speelden een belangrijke rol in zijn grillige ontwikkeling. In 2020 scheurde hij zijn enkelbanden, een blessure die hem maanden aan de kant hield. Nog zwaarder was de kruisbandblessure die hij in maart 2023 opliep. Net toen hij weer belangrijk begon te worden voor Anderlecht.

Naast fysieke tegenslagen was ook de wisselvalligheid binnen Anderlecht een rem op zijn groei. De club beleefde de afgelopen jaren sportieve ups en downs, met wisselende trainers en een gebrek aan stabiliteit. Elke trainer verwachtte iets anders van hem. 

Onder coach Brian Riemer werd Verschaeren gezien als een cruciale schakel in het aanvalsspel van Anderlecht. De Deense coach sprak in interviews vaak lovend over hem en gaf hem een sleutelrol in het systeem. Ondanks zijn blessures blijft de club echter geloven in zijn potentieel. Zijn contractverlenging in 2023 toonde dat al aan.

De nummer 10 moet spelen als een 10 van Anderlecht

Nu moet hij dat ook terugbetalen. De afgelopen maanden veranderde zijn status in het Lotto Park. Van basisspeler naar minutensprokkelaar op het einde van de wedstrijd. Met Stroeykens out moet hij het verbindingspunt tussen aanval en middenveld worden.

Waarom hij nu wel zal renderen? Daar zijn redenen voor. Met Rits en Dendoncker heeft hij twee brekers achter zich. Hij hoeft niet meer al het loopwerk op het middenveld te doen. Hij moet de bal komen ophalen, indraaien en vooruit spelen. Niet zoals Stroeykens, die steviger op zijn poten staat, maar wel door tussen de lijnen te spelen.

Dat was het punt van kritiek op zijn spel, maar David Hubert heeft het hem duidelijk gemaakt: van hem wordt niet verwacht dat hij risicoloos speelt. Hij moet die ballen voor Dolberg of de flanken kunnen neerleggen. En infiltreren. Dat lijkt hem meer op het lijf geschreven dan lager op het veld, waar hij door zijn kleinere postuur veel wordt weggeblazen.

In ieder geval zal het in zijn hoofd ook deugd doen dat hij na een mindere prestatie niet meteen op de bank zal belanden. Want dat speelt ook mee, waardoor hij soms die risicoloze matchen speelde. Het woord is aan 'de nummer 10" van paars-wit.