Interview Een referentiematch tegen Nicolas Raskin en Philippe Clément: vergeten Belg uitgeroepen tot 'Man van de Match': "Ik moest geduldig zijn"

Rocky Bushiri heeft geduld moeten hebben in zijn carrière, hij begon namelijk heel jong, op 18-jarige leeftijd, bij KV Oostende. Dat was al in 2017 en vervolgens tekende de voormalige Belgische jeugdinternational (tot en met de U21) in Engeland bij Norwich City, nadat hij zich had bewezen bij AS Eupen.

Na omzwervingen, zonder te hebben kunnen spelen voor de Yellows in het A-elftal, streek Bushiri in 2022 neer in Schotland, discreet. Daar overtuigde hij na een uitleenbeurt en werd hij definitief overgenomen: 86 wedstrijden later, op 25-jarige leeftijd, is Rocky Bushiri een sleutelspeler bij Hibernian, de club uit Edinburgh die het voortbestaan van Philippe Clément bij Rangers ernstig in gevaar heeft gebracht door een gelijkspel af te dwingen (3-3).

Hallo Rocky. Jouw doelpunt en assist tegen Rangers leverden Hibernian een punt op. Ik neem aan dat dit jouw referentiematch is sinds je aankomst in Schotland?

Iedereen kent het verschil tussen de twee clubs uit Glasgow en de rest van de competitie, dus het is heel mooi om dit te bereiken, zeker. Nu weet ik niet of we van een referentiematch zullen spreken, eerder van een goede wedstrijd, maar het is waar dat de statistieken dat ook laten zien, dus dat is fijn.

Een wedstrijd die de druk op Philippe Clément en Rangers nog verder opvoert...

De afgelopen jaren heeft Celtic de competitie gedomineerd, zo gaat dat... Rangers proberen het gat te dichten, maar dat zijn cycli. De overwinning in de Old Firm heeft de zaken gekalmeerd, want net als bij ons met Hearts of Midlothian: het gaat erom dat je ze verslaat. Maar het is waar dat de wedstrijd van zondag de club weer in de problemen heeft gebracht.

Ken je Clément en Nicolas Raskin een beetje?

Ja, ik ken Nicolas wel, we praten vrij regelmatig, en ik ken coach Clément ook, maar hier, na zo'n wedstrijd, werd ik meegesleept door de vieringen, door de media, dus ik heb niet echt met ze kunnen praten.

(vervolg na de foto)

Je vertelt me dat Hearts jullie grote rivaal is?

Zeker weten! Het zijn de twee clubs uit Edinburgh. Het enige dat telt, is ze verslaan, als het kan om boven hen te eindigen. Het schijnt zelfs dat het jaar waarin Hibernian degradeerde niet zo erg was omdat ze Hearts of Midlothian hadden verslagen (gelach). Dit jaar hebben we daar gewonnen, wat sinds 2019 niet meer was gebeurd. De wedstrijd thuis is op 1 maart en als we hen kunnen verslaan, wordt het seizoen bijna als geslaagd beschouwd!

Hibernian maakt een mooie reeks door, 6 wedstrijden zonder nederlaag. Komt dit ongeveer overeen met jouw terugkeer in het team...

Eén nederlaag in negen wedstrijden, en die nederlaag was tegen Celtic, waarvan we weten hoe hoog hun niveau is. Maar het blijft spannend, we mogen zeker nog niet denken dat we er al zijn ondanks zo'n reeks. Het doet wel deugd, want we hebben ook 4 overwinningen op rij behaald, en de laatste keer dat dat gebeurde, was lang geleden. Wat mijn persoonlijk geval betreft, ik moest geduldig zijn. Ik kan vandaag zeggen dat het moeilijk was om op de bank te belanden zoals ik deed nadat ik als een sleutelspeler werd beschouwd, maar ik bleef werken, want in het voetbal gaat alles heel snel. Het bewijs...

Ze zeiden dat ik het Schotse accent had!

Waarom zat je op de bank? Was daar een specifieke reden voor?

Laten we zeggen dat Hibernian vorig seizoen ondermaats presteerde en dat bij dergelijke situaties altijd een drang naar verandering ontstaat. Er waren veel transfers afgelopen zomer, sommige spelers, waaronder ik, belandden op de bank... Maar dat hielp ook niet echt, dus werd ik weer in het team opgenomen.

Vooral omdat, zoals je zegt, je sinds 2022 een sleutelspeler bij Hibernian bent geworden. Na zoveel uitleenbeurten moet dat goed voelen!

Stabiliteit was altijd het doel, het was niet mijn bedoeling om nergens te kunnen settelen. Maar als je jong bent en centrale verdediger, moet je het proberen, leren, groeien... Eindelijk stevig staan doet goed. En ook stoppen met verhuizen, natuurlijk (glimlach).

Ben je dus een echte Schot geworden?

(gelach) Ze zeiden onlangs, in een interview, dat ik het Schotse accent had! Tenminste een paar intonaties. En als ik naar de selectie ga en praat met de Engelstaligen, zeggen ze dat ik woorden en uitdrukkingen gebruik die alleen in Schotland worden gebruikt. Ik merk het natuurlijk niet!

Wat zou het niveau van Hibernian in België zijn? En het Schotse niveau in het algemeen, waar plaats je dat, jij die in de Pro League heeft gespeeld?

Ik kan nooit antwoorden op die vraag... Het is echt moeilijk te beoordelen. Er zijn verschillende aspecten. Op fysiek vlak, impact, denk ik dat het niet minder is dan in België. Het is vooral op tactisch niveau dat het verschil merkbaar is. In België is het ondenkbaar dat een coach te veel nadruk legt op kick-and-rush en te veel lange ballen, een zeer direct spel; we proberen vaak van achteruit op te bouwen. Hier is dat heel gewoon.

Op het gebied van infrastructuur zijn sommige clubs - de twee Glasgow-clubs, maar ook Hibernian - erg goed, maar we zien ook dat wanneer je naar clubs gaat die wat 'bescheidener' zijn (en ik zeg dat met alle respect), het anders is. Daar zijn de faciliteiten minder goed, het veld ook, enzovoort... Maar om af te sluiten, wanneer Schotse clubs tegen Belgische clubs spelen, zijn ze nooit belachelijk, zoals Kilmarnock of Hearts onlangs tegen Cercle.

Er ging een gerucht dat je afgelopen zomer naar Standard Luik zou gaan... Zat daar een kern van waarheid in?

(gelach) Bij elke transferronde zijn er geruchten. Ik besteed er geen aandacht aan. Eén ding is zeker, dit gerucht maakte mijn familie blij, omdat mijn neef bij SL 16 speelt. Rabby Mateta, de aanvoerder van SL 16, is de zoon van mijn tante. Wat mijn toekomst betreft, mijn contract loopt af aan het eind van het seizoen maar ik voel me hier goed. De afgelopen maanden waren de drukste van het seizoen en Hibernian wilde dat achter zich laten voordat ze over een nieuwe overeenkomst zouden praten; ik verwacht dat het binnenkort ter sprake zal komen.

Tot slot, een triester onderwerp: KV Oostende verdween in 2024. Ik kan me voorstellen dat dat een schok voor je was.

Een enorme schok. Ik had dat totaal niet verwacht. Oostende is 'mijn' club, daar ben ik opgeleid, daar heb ik mijn debuut gemaakt... Ik had er nog steeds vrienden. Ik herinner me nog die Europese wedstrijden tegen Marseille, de bekerfinale niet zo lang geleden... Zoals ik al zei: het gaat snel in het voetbal en dat is opnieuw het bewijs. Heel triest.