Mile Svilar, talent met geduld: "Ik ben niet van plan om snel bij Anderlecht te vertrekken"

Johan Walckiers in Neerpede

Mile Svilar is één van die jongens die een perfecte carrièreplanning heeft uitgestippeld, samen met zijn vader. Ratko kent dan ook het klappen van de zweep, want hij speelde 27 (!) seizoenen als prof. En zijn zoon profiteert van die wijsheid. "Alles gaat prima", begon Mile deze middag. "Het is perfect bij Anderlecht voor mij. Alles gaat zoals gepland."

Mile: Casillas is mijn idool

Mile werd bij Beerschot weggeplukt toen hij tien was. Daarvoor speelde hij voor Wilrijk en dit is zijn vijfde jaar bij paars-wit. Met een vader als Ratko leek hij wel gedoemd om doelman te worden. "Ja, maar ik kan ook goed voetballen hoor", lacht hij. "Het is wel een beetje door papa dat ik doelman geworden ben, maar die keuze had ik al snel gemaakt. Ik ben ook geen lijnkeeper. Ik voetbal meer mee. Een beetje zoals Casillas, mijn idool. Ik vind het enorm erg hoe die nu afgemaakt wordt."

Ratko: Hij is een talent en wil werken. Dat is belangrijk

Ratko zit er bij en knikt goedkeurend. Hij geeft zijn zoon alle vrijheid om zelf zijn keuzes te maken. Vroeger stond hij nog achter het doel aanwijzingen te geven, nu heeft hij ook dat los gelaten. "Toen moest dat", vindt Ratko. "Ik moest hem leren wanneer hij moest gaan en wanneer niet. Wat hij moest doen bij bepaalde situaties. Nu weet hij dat zelf. Of hij zo goed wordt als ik? Ik hoop dat hij beter wordt. Hij zal alvast groter worden. Hij is nu al 1m85 en ik ben nooit over de 1m84 geraakt. Hij is een talent en hij wil werken. Daar ben ik blij om, want talent zonder arbeid blijft ook niet duren. Het mooiste zou zijn als hij hier bij Anderlecht eerste doelman wordt."

Ratko: Derde keer heeft Anderlecht ons overtuigd

Het was ook geen evidentie voor paars-wit om hem te halen. "Anderlecht had al twee keer gevraagd voor zijn tiende of hij niet wou komen, maar ik vond het te vroeg. Daarbij, zijn mama zou geweend hebben als hij zo snel uit huis gegaan was. Maar bij de derde keer hebben ze ons overtuigd. Mile wou ook graag en daarmee was de kous af. Hij besliste mee."

Mile: Purple Talents maakt het me makkelijker

"Het was niet zo makkelijk, want ik had mijn vrienden bij Beerschot. Maar bij Anderlecht train je zeven keer per week en dat is veel beter. En door het project 'Purple Talents' kan ik het combineren met school. Wat ook niet altijd makkelijk is. Ik studeer economie, maar door het voetbal mis ik soms lessen en heb ik weinig tijd, maar het lukt."

Ratko: Ik ben strenger over school dan over voetbal

Ratko kijkt streng naar zijn zoon bij die woorden. "Ik ben strenger over school dan over voetbal. Ik wil dat hij zijn diploma haalt. Ik spreek ook veel met Jean Kindermans (directeur opleidingen) en die is het met me eens: school is momenteel het belangrijkste", aldus de ex-doelman van Antwerp.

Mile: Ik wil niet op mijn achttiende vertrekken

Maar nu hij bij Anderlecht zit, is hij niet van plan direct te vertrekken. "Mijn droom is hier eerste doelman te worden. Ik ben ook niet van plan om op mijn achttiende te vertrekken. Ik zou hier graag nog langer blijven", laat hij zien dat hij het nodige geduld heeft. "Ik ben nog heel jong. Ik heb nog alle tijd en de trainingen zijn hier perfect. Net als de begeleiding. Ik kan nog veel leren."

Ratko: Hij moet een beetje gek zijn, maar niet als zijn moeder het ziet

Mile lijkt ook wel een jonge uitgave van Ratko. "Filip De Wilde gaf me het mooiste compliment: "Als ik Mile zie, zie ik Ratko", zei hij me. Dat deed veel deugd. Of hij ook zo gek is? Kijk, een keeper moet wat gek zijn, maar niet als zijn mama in de buurt is. Een paar weken geleden kreeg hij een trap in zijn gezicht omdat hij in de voeten van een speler dook. Zij vloekte direct, maar ik heb hem altijd gezegd: als je dat niet kan doen, moet je geen doelman worden."

Svilar en Ratko overleggen bij tijd en wijlen in het Servisch. Teken dat papa nog steeds grote invloed heeft. "Ik heb hem nooit zien spelen en weinig video's gezien", aldus Mile, die vlot vier talen spreekt. "Thuis is het Servisch met papa en mama, Nederlands met de zus en soms Frans op de club. Engels kan ik ook ja."