Interview Zinho Vanheusden (17), 'de blanke Kompany', tussen de sterren van het Calcio: "Felipe Melo nam me onder zijn vleugels"

De vergelijking met Kompany is voorlopig natuurlijk nog overtrokken, maar Vanheusden heeft wel dezelfde kwaliteiten: enorm rustig aan de bal, stijlvol, begiftigd met een bovengemiddelde techniek en vooral leiderschap. Op zijn 17de stuurt hij de Belgische U17 constant aan, terwijl hij zelf op geen fout te betrappen is. 'Leading by example'.

De U17 kwalificeerden zich woensdag voor het EK in Azerbeidzjan en de defensie hield daarbij - onder leiding van Vanheusden - in alle drie de poulematchen de nul. "Heel mooi dat we nu naar zo'n groot toernooi mogen", lachte de praatvaardige Limburger. "Dat gaan we voor altijd onthouden. We hebben ook de groep om daar iets neer te zetten."

De U17 zijn een familie, dat is onze grootste troef

Als kapitein van de ploeg nam hij ook tijdens het feestje op het veld het voortouw. "Het is een grote eer om van deze ploeg kapitein te zijn. We hangen heel goed aan elkaar. We zijn één grote familie en dat is onze grootste troef", vindt Vanheusden. "Onze ambities op het EK? De groep doorgeraken en dan zien we wel. We hebben kansen."

Voor België is het een volgende lichting met talenten, waarvan er verschillende al bij buitenlandse topclubs zitten. Vorig jaar behaalden de U17 brons op het WK, nu willen hun iets jongere landgenoten hetzelfde presteren. "Het is mooi dat een klein land als België zoiets kan neerzetten", aldus de jongen die op zijn 15de Standard verliet.

Vandaar trok hij naar het Calcio, waar hij verder progressie maakt. "Ik train momenteel bij de Primavera, de tweede ploeg van Inter, maar ik mocht ook al een paar keer met de eerste ploeg meetrainen. Ik leer vooral veel bij op het vlak van tactiek", laat hij weten.

Het is toch een 'wauw-gevoel' als je tussen die mannen loopt

Zo tussen de sterren trainen is natuurlijk een hele belevenis voor een jongen uit Hasselt. "Felipe Mello nam me toch wat onder zijn vleugels bij de eerste ploeg, hij was heel vriendelijk. Ik luister vooral, want er valt veel te leren. Het is toch een 'wauw-gevoel' als je tussen die mannen loopt. Het spoort je aan om te blijven werken."

Het leven in Milaan kan hem ook wel bekoren. "Ik woon in een villa met enkele andere jongens. We hebben redelijk wat vrijheid, maar er is ook veel discipline. Ik begrijp ook al Italiaans en kan het al redelijk spreken. Ik krijg Italiaanse les, wat belangrijk is, want ze spreken daar geen andere talen hé", lacht hij.

"Maar ze zijn blij met mij. Met mijn ploeg staan we nu eerste, terwijl we vorig jaar pas ergens in het midden eindigden. Als ik bij de Primavera meetrain, ben ik één van de jongste spelers daar. Straks hoop ik ook nog een paar trainingen met het eerste te mogen meedoen."